De absolute cultheld van VI Oranje is niet Johan, Wilfred, René of Jan, maar Sierd de Vos. Wilfred zei het al ergens: mensen kijken vooral vanwege Sierd. De commentator, verhalenverteller en briljant filmpjesmaker van Sport 1 voert elke dag een vraaggesprekje met Genee tegen de achtergrond van het Oranje-hotel in Rio.
Door een aantal, niet te regisseren, factoren levert dat heel bijzondere televisie op. Er zit bijvoorbeeld een secondelange vertraging op de lijn van Scheveningen naar Rio en daardoor kan Genee de eindeloze verhalen van Sierd (over de ballen en vruchten op het strand bijvoorbeeld) niet onderbreken. Terwijl de presentator kansloos vraagjes stelt over Van Persie of Robben, houdt Sierd vast aan zijn verhaal over de moeder van Romario. Het item ontaardt helemaal in ‘Piet Bambergen meets Monty Python’ doordat Sierd elke avond een – vrij slechte, maar daardoor weer leuke – grap instudeert. De mannen aan tafel komen niet meer bij door het vermakelijke toneelstukje, de bizarre locatie (meestal op de middenberm) en het volkomen negeren van de Wilfreds vragen.
Zo liet Sierd al een keer expres een paraplu uit zijn hand waaien, belde zijn moeder hem zogenaamd tijdens de uitzending en kreeg hij het aan de stok met een Spaanse collega: ‘Ik sla je hoor.’ En ondertussen in de camera kijkend: ‘jullie zien hem niet, maar ik ben veel sterker’.
Sierd is de Mart Smeets van de jonge generatie; iedereen heeft direct een mening over hem: je houdt van hem of vindt hem verschrikkelijk. Uit de lachsalvo’s in het VI Oranje-publiek en de reacties op internet blijkt dat hij veel fans heeft. Derksen zit altijd een beetje te bromberen over zijn collega, maar dat komt doordat hij dat hele theatrale niet zo trekt. Niet alleen is De Vos een keihard werkende verhalenverteller en bijzonder goede filmpjesmaker, maar ook een enorm showmannetje. Er is altijd wel aanleiding voor een minutenlange monoloog met wonderlijke uitstapjes naar alle bizarre voorvallen in het leven van een geboren clown.
Laatst sprak ik hem voor een interview en het is een leuke, bijzondere man. Een psycholoog ben ik niet, maar voor mijn gevoel zijn die clowneske optredens een soort masker voor zijn verdriet. Sierd heeft iets van een klassieke clown die uit pure onmacht grappen gaat uithalen. Op elke pijnlijke vraag, reageert hij dan ook met een grap of een anekdote. Kees Jansma zei het al in een voorgesprek tegen me: de ware Sierd ziet bijna niemand. Hij vertelde iets moois over zijn zoontje waar hij bijna de hele week voor zorgt. Na een late uitzending van het Spaanse voetbal haalt hij hem middenin de nacht op bij zijn moeder. Heel voorzichtig legt hij een dekentje over hem heen zodat hij maar blijft slapen in de auto. De volgende ochtend staan de twee alweer vroeg op het schoolplein.
Je kunt hem dus best een theatrale lul vinden, maar hij werkt zich daar in Rio kapot om die verveelde Oranjespelers wat aardige vragen te stellen. En om niet in huilen uit te barsten – van vermoeidheid en doordat hij zijn zoon mist – verzint hij ’s avonds grapjes. Denk ik. Wat zou hij morgen doen? Ik heb er wel zin in.
De Tranen van 88, drieënhalve ster in De Telegraaf, is nu uit. Je leven 2.0, koop dat boek! Als je het leuk vindt….
