Volgens Rob de Wijk ben ik boos op de wereld en teleurgesteld in mijn leven. Dat zou de reden zijn dat ik ‘nee’ zeg tegen het Europese verdrag met Oekraïne. Niet omdat ik tegen deze Europese politiek zou zijn – daarvan zou ik immers niets snappen. Maar uit persoonlijke frustratie. Net als al die andere mensen die op 6 april ‘nee’ gaan stemmen. Rob de Wijk is hoogleraar internationale betrekkingen en een ‘steunzender’ in de ‘ja’-campagne van de regering – die hem veel betaalde opdrachten geeft. Als ik de columns van de professor over het referendum lees, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat hij zelf een beetje boos is op de wereld. Boos op de mensen die zijn autoriteit niet willen aanvaarden – en daarom wel erg dom en ongelukkig moeten zijn.
‘Degenen die het woord democratie te pas en te onpas in de mond nemen, moeten worden gewantrouwd,’ zo stelde Rob de Wijk eerder over het referendum. De mensen die de bevolking een stem wilden geven in het Europese verdrag met Oekraïne zouden het woord ‘democratie’ misbruiken. Alleen maar om ‘aandacht te krijgen’ en het ‘redelijke politieke midden’ in diskrediet te brengen. Rob de Wijk (lid van D66) roept in zijn columns mensen op om vooral níet te gaan stemmen – en dus géén gebruik te maken van hun democratische recht. In de hoop dat de opkomst laag is en het referendum ongeldig wordt verklaard. Of De Wijk dit doet om ‘aandacht’ te krijgen weet ik niet. Wel dat dit soort opvattingen het door hem geroemde ‘politieke midden’ er niet ‘redelijker’ op maakt.
Rob de Wijk ergert zich eraan dat mensen die een ‘nee’-campagne voeren geen argumenten zouden gebruiken. Maar dat doe ik juist wel, ook op deze website. Het is juist opvallend hoe weinig argumenten De Wijk in zijn eigen columns gebruikt. Hij lijkt vooral bezig met beeldvorming, bijvoorbeeld dat ‘nee’-stemmers zich voor het karretje zouden laten spannen van Poetin. In dat geval zouden ‘ja’-stemmers de kant kiezen van de Oekraïense regering, die leunt op corrupte oligarchen en rechtse extremisten. Ik vind het prima dat deze wetenschapper zich leent voor een campagne van de regering, dat is een persoonlijke keuze. Maar ook dan zijn er academische standaarden die hij heeft te respecteren. Het diskwalificeren van mensen die het niet met je eens zijn als dom en ongelukkig is een wetenschapper onwaardig.
