“Nul-komma-nul zorgen” zegt Geert Wilders zich te maken over de coalitievorming na de volgende verkiezingen. De PVV-leider gaat er – op basis van de peilingen niet onbegrijpelijk – van uit dat zijn partij straks veruit de grootste zal worden en dat er dan een kabinet-Wilders I komt. Wilders gaat er ook van uit dat VVD en CDA maar al te graag bereid zijn tot dat kabinet toe te treden. Zijn optimisme over dat laatste is wat minder begrijpelijk. De VVD toont geen enkele belangstelling voor een nieuwe samenwerking met de PVV en het CDA sluit die zelfs categorisch uit. Maar Wilders daar ligt niet wakker van, liet hij in het AD weten. “Partijen als het CDA verkopen hun moeder nog voor de macht.”
Dat het CDA bepaald niet vies is van macht, daar valt inderdaad weinig tegenin te brengen. Sinds 1918 heeft deze partij (of haar voorgangers) in alle kabinetten gezeten op drie na (Paars I, Paars II en het huidige). “We run this country,” zei voormalig CDA-Kamerlid Joost van Iersel dertig jaar terug. Zijn partij is tegenwoordig een stuk kleiner dan toen, maar haar regeerbelustheid lijkt nog even groot als destijds. Hoe ver de christendemocraten willen gaan om maar op het pluche te kunnen komen bleek in 2010 toen ze, na een van de grootste verkiezingsnederlagen ooit geleden te hebben, ondanks heftig intern verzet in het door de PVV gesteunde kabinet-Rutte I stapten. Waarom zou zoiets niet nog eens kunnen gebeuren, lijkt Wilders te suggereren.
Maar tussen 2010 en de te verwachten situatie van 2017 bestaat een niet onbelangrijk verschil. Rutte I was een minderheidskabinet van VVD en CDA, waarbij de PVV alleen als gedoogpartner fungeerde. In het kabinet dat Wilders voor ogen heeft wordt hijzelf premier en mogen VVD en CDA als kleinere coalitiepartners aanschuiven. Denkt Wilders dat de machtshonger van deze partijen zo ver gaat dat ze daartoe bereid zijn? We hebben het dan uiteraard over een kabinet dat uit de EU zal stappen en dat de grenzen hermetisch zal sluiten. Want we mogen er toch wel op rekenen dat Wilders op deze punten geen draai van 180 graden zal maken? Anders kan hij het beter meteen zeggen, dat is voor zijn kiezers wel zo duidelijk.
Nee, het ziet er niet naar uit dat de moeders van het CDA (of de VVD) zich veel zorgen hoeven te maken om bij de volgende kabinetsformatie op Marktplaats.nl te belanden. Nul-komma-nul zorgen, zou je bijna zeggen.
Maar omdat je in de politiek niet te snel dingen moet uitsluiten, zullen we eens aannemen dat het kabinet-Wilders I er toch komt. Dat PVV-VVD-CDA-kabinet heeft dan – anders dan in de huidige peilingen overigens – een meerderheid in de Tweede Kamer, veronderstellen we even. Maar die meerderheid hebben deze partijen niet in de Eerste Kamer, zelfs niet met gedoogsteun van de altijd zo loyale SGP. En dat zal niet veranderen tot 26 mei 2019, want dan pas vinden er nieuwe senaatsverkiezingen plaats.
Wilders I zal dus in de Eerste Kamer voor al zijn wetsvoorstellen steun moeten zoeken bij de voornamelijk linkse oppositie. Met welke partijen denkt onze toekomstige premier de achterkamertjes te betreden? Met de PvdA? Met de ChristenUnie? Met D66? Met de SP? Met GroenLinks? Met de Partij voor de Dieren of de oudjes wellicht? En hoe denkt hij aan het wisselgeld te komen om de steun van die partijen te bemachtigen? Wilders is toch zeker niet van plan zijn moeder in de aanbieding te doen in ruil voor het pluche?
