Voor een politieke aardverschuiving, die ons over twee maanden wordt voorspeld, zijn de partijen van het midden nog opvallend stil. Het zou kunnen dat er verkiezingsthema’s in voorbereiding zijn die wat meer comfort bieden, maar hier is de waarschuwing: zonder oprechte ambitie om de immigratie en integratie op orde te brengen, worden deze verkiezingen niet gewonnen.
Niet dat andere thema’s onbelangrijk zijn, maar deze verkiezingen worden beslist op immigratie. De enige partij die ambitie toont staat op 1 in de peilingen. Dat komt geloof ik niet vanwege een hartstochtelijke omhelzing van de punten op het PVV verkiezings-A4-tje, maar wel omdat deze partij als enige uitstraalt waar het de kiezers om te doen is: er moet iets veranderen!
Standpunten van deze nummer 1 afsnoepen – als ze het al zouden willen – gaat de andere partijen niet helpen. De kiezers die op 15 maart het verschil gaan maken eisen oprechte ambitie om het asielsysteem door te lichten en helder te krijgen welke nieuwkomers in Nederland welkom zijn. Verder moet duidelijk zijn of de nieuwkomers onderdeel van de samenleving willen worden en wat er gebeurt met de mensen die niet welkom zijn.
Want kranten, journalisten en opiniemakers kunnen het hele jaar door beschuldigd worden van stemmingmakerij; daar krijgen we de misstanden bij de immigratie en integratie van asielzoekers niet meer mee onder het tapijt.
Het bagatelliseren van die misstanden of het uitschelden van hen die daar openlijk hun gedachten over delen, is nog nooit in het voordeel van migranten geweest. Het is mij een raadsel waarom mensen die zeggen vluchtelingen een toekomst in ons land te gunnen het voor die vluchtelingen zo grondig verzieken door de rotte appels te negeren en zo het draagvlak voor de opvang op z’n beloop te laten.
Maar goed, het begint aan de voordeur. De kiezers van 15 maart willen weten waarom migranten, die COA-personeel en collega-vluchtelingen met een ander geloof intimideren, homo’s in elkaar slaan of zich misdragen naar omwonenden, nog in aanmerking komen voor een asielprocedure? VVD en SGP roepen stoer dat dit soort agressieve mannen onmiddellijk het land uitgezet moeten worden, maar gebeurt dat ook? Nee, onvoorwaardelijk vertrek is er niet bij. Sterker, de kans op een asielstatus voor deze agressievelingen blijft even groot.
Homo-vluchtelingen en hun belagers gescheiden de procedure laten doorlopen is niet alleen een beloning voor de belagers en een diepe buiging voor het recht van de sterkste; het is ook een rampzalig signaal naar alle nieuwkomers en naar de samenleving als geheel. De kiezers van 15 maart willen dit anders.
Dat geldt ook voor de mogelijkheden om hier illegaal te blijven. Nederland en de Europese Unie hebben zich te lang neergelegd bij de weigering van landen zoals Marokko en Algerije, om uitgeprocedeerde asielzoekers terug te nemen. Nu pas roept vicepremier Asscher: “We zullen Marokko zover moeten krijgen dat ze meer mensen terugnemen. Als het moet, ga ik er morgen heen.”
Morgen! Het aantal illegalen is de afgelopen jaren, volgens schattingen, opgelopen tot meer dan honderdduizend en minister Asscher gaat er desnoods mórgen mee aan de slag. Hoeveel urgentie wil je van een minister? De kiezers van 15 maart willen een tandje of honderd erbij.
Na de voordeur, eenmaal binnen, kan er nog van alles mis gaan. Het electoraat wil geen herhaling van de fouten van vroeger. Niemand zit te wachten op nog meer ouders, die de opvoeding van hun zonen overlaten aan de leraar of een buurtagent en de straat opzadelen met weer een generatie ontspoorde kinderen. Of nieuwe buren die zonder baan en Nederlandse taal jarenlang geen benul hebben in welk land ze eigenlijk terecht gekomen zijn.
Laat staan dat de kiezers van 15 maart zich verheugen op een nieuwe groep vreemdelingen, die zich terugtrekken in geloofclubjes en gebedshuizen waar ze in korte tijd een haat ontwikkelen tegen de mensen, de wetten en gewoonten van het land waar ze zijn opgevangen.
De kiezers van 15 maart zijn geen xenofoben. Het zijn redelijke mensen. Zij hebben al honderdduizenden gastvrij opgenomen en zien heus wel dat er ook veel goed gaat. Maar dat er veel goed gaat is een klassieke drogreden, om misstanden te futiliseren en niet op te lossen. Alsof we onze schouders zouden ophalen over elk vliegtuigongeluk, omdat de meeste vluchten vlekkeloos verlopen.
Geachte politici, de bal ligt bij jullie. Maak urgent wat uw kiezers ervaren als urgent. Dat kan u veel zetels schelen.
