Heeft u ook die uitzending van Buitenhof van afgelopen zondag gezien? Daarin bediscussieerden drie vooraanstaande intellectuelen over de verkiezingsuitslag en wat de Nederlandse identiteit is of eigenlijk het gebrek aan de Nederlandse identiteit. Volgens de heren en dame aan tafel bestaat de Nederlandse identiteit niet. Beseffen deze kolderieke figuren wel wat ze zeggen? Waar komt dit gevoel van zelfkastijding toch vandaan? Waarom wil links Nederland met behulp van de Nederlandse Publieke Omroep de Nederlandse bevolking wijsmaken dat wij een verzameling eenlingen zijn zonder collectieve identiteit en cultuur?
Ik woon en werk in Marbella (Spanje) en ik heb mij nog nooit eerder zo Nederlands gevoeld en vanaf een afstand bekeken heb ik nooit eerder zo sterk het gevoel gehad dat mijn mooie Nederland zijn identiteit aan het verliezen is: Zwarte Piet, moslim-afvalligen die in angst moeten leven, de gelijkheid tussen man en vrouw die onder druk staat, homo’s die niet hand in hand durven te lopen en talloze hoofddoeken als teken van verzet jegens de Nederlandse identiteit.
Het verlies van de Nederlandse identiteit wordt mede mogelijk gemaakt door links Nederland. Linkse zielen zijn, zoals Winston Churchill ooit zo mooi beschreef, “verzoeners die de krokodil voeden in de hoop als laatste opgegeten te worden”.
Onze prachtige traditie en cultuur van tolerantie wordt nu als wapen tegen ons gebruikt: wie geen rekening houdt met tere zieltjes van Nederlanders met gekleurde huidskleur is een racist. Wie tegen gescheiden zwemmen voor mannen en vrouwen is, is een intolerante klootzak. Wie het waagt om in de grote steden tegen een groep jongens van allochtone afkomst te vragen om normaal te doen kan rekenen op enkeltje intensive care. Wie het durft te vragen naar minder islam in Nederland is een intolerante racist/fascist/Hitler. Erger nog, hij is zijn leven niet meer veilig.
We zijn terecht gekomen in de paradox van tolerantie, zoals beschreven door Karl Popper. Rationaliteit is vervangen door emotionaliteit. Gekwetste gevoelens in het publieke debat en daaropvolgend repercussie heeft opeens een bestaansrecht gekregen. Alsof ‘ik ben gekwetst’ enige betekenis heeft in een publiek debat.
Maar ik zie gelukkig een kentering ontstaan. Nederlanders worden steeds zelfbewuster. Dat is onder ander te zien aan de verkiezingsuitslag, waarbij Nederland ‘rechtser’ is geworden, en zelfbewuster van haar eigen identiteit. Ondanks de anti-Nederlandse-identiteitscampagne die gevoerd wordt in de media weten wij wel beter. Er is sprake van een ‘push back‘, een ‘stand your ground‘-mentaliteit, waarbij Nederlanders het niet meer accepteren dat zij achter in de bus moeten zitten en aan alle eisen van anderen moeten voldoen.
Wij zijn een trotse natie, er is ook veel reden om trots te zijn. Ik kijk met afstand naar Nederland en denk aan ‘the promised land‘ dat Nederland heet.
