Op het eiland Goeree Overflakkee gebeurt doorgaans weinig, of niets. En dat is prettig. Op zondag gaan de dorpen er dicht en de kerken open, er wordt nog dialect gesproken, jongens worden er
nog boer. Toch, zelfs hier wordt dat minder. Voor zover interessant: ik kom er vandaan, uit Ooltgensplaat.
In dat dorp begon afgelopen vrijdag De Omloop, een van de grote evenementen van Flakkee. De Omloop is een wandeltocht van 110 kilometer, waar je 24 uur over mag doen: van vrijdag 19:00 uur tot zaterdag 19:00 uur. De tocht voert helemaal rond het eiland, langs dorpen met sprookjesachtige namen. Van Ooltgensplaat naar Den Bommel, naar een dorp dat Stad aan het Haringvliet heet, Middelharnis, Sommelsdijk, Dirksland, Stellendam, Havenhoofd, over het Noordzeestrand, langs Ouddorp, Herkingen, Battenoord en tenslotte door Oude-Tonge weer terug naar Ooltgensplaat.
Gekkenwerk
Ook ik zou die 110 kilometer lopen. Dat was een dom idee, maar goed, ik wandel graag. Het aantrekkelijke aan wandelen is dat er niets gebeurt. Dat dat ook haar zwakte is moge duidelijk zijn. 110 kilometer niets is een hele opgave. Dat is overigens niet de reden dat ik uitviel. Ik had genoeg pijn om te mogen stoppen. Vond ik.
Al lopend denk je veel. Aan dingen waarover waarschijnlijk veel mensen nadenken: over hoe zo snel mogelijk genoeg geld te verdienen om nooit meer te hoeven werken, dat we 12 september moeten stemmen en dat dat ook alles met geld verdienen te maken heeft. Ik dacht aan het gehandicapte dochtertje van Diederik Samson, dat helaas nooit 110 kilometer zal kunnen lopen en aan de arme man die zijn dochter als propagandamiddel meende te moeten gebruiken. Maar ook dacht ik aan Geert Wilders. Wandelen is immers bij uitstek een blanke sport. Waarover dat iets zegt, weet ik niet. Misschien zegt het wel niets maar het is ook weer zo zonde het onopgemerkt te laten.
Goed, ‘ik viel uit’, zoals dat heet
Ik liep over een dijk bij Ouddorp. Langs de dijk stonden mensen vrijwillig in de regen om de mensen die vrijwillig door de regen liepen aan te moedigen. Ze klapten tegen de wind in. Vanonder hun paraplu’s moedigden ze aan. Ondanks alles had hun enthousiasme bijna iets feestelijks, heel bijna. Tot ik iemand hoorde roepen: ‘Nog maar 50 kilometer, goed zo! Je bent er bijna!’ Ik had een zeer been en had al 13 uur gewandeld.
Het was genoeg geweest.
@jelmerbirkhoff is de komende tijd even klaar met wandelen en pakt vanaf nu altijd de bus.
