De Britse royals hebben duobanen ontdekt. De persteams van de Queen (87) en prins Charles (65) gaan fuseren. De verhuizing van de voorlichters uit Team Charles naar Buckingham Palace, zo’n 200 meter verderop, is van meer dan symbolisch belang. Het is voor het eerst dat de Britse majesteit een arbeidsonderdeel permanent afstaat aan de eeuwige kroonprins. Het is een slechte zet.
De Britse majesteit gelooft niet in aftreden. Niet sinds haar oom in 1936 met zijn vertrek het voortbestaan van het Huis van Windsor op de tocht zette. Nog voordat ze koningin werd, op haar 21ste, beloofde Elizabeth plechtig haar leven in dienst te stellen van haar onderdanen. En ze meende het. Letterlijk. Abdiceren is voor koningshuizen uit de lagere liga’s. Niet voor monarchen die behalve vorstin van het Verenigd Koninkrijk, ook nog eens staatshoofd zijn van vijftien Gemenebestlanden. Elizabeth zal regeren tot ze van de troon valt. En dat is jammer. Want als er ooit een moment was om afscheid te nemen, is het nu. De royals hebben zich met glans herstelt van de ellendige jaren tachtig en negentig waarin ze uitblonken in schandalen en echtscheidingen. Gedurende tenminste een decennium waren de Windsors de meest ontwrichte familie van het land. 1992, zou Her Maj later zeggen, was ‘mijn annus horribilis’. Sindsdien werd ‘de Firma’ veel schandaalbestendiger en is volgens sommigen zelfs verantwoordelijk voor de succesvolste come-back sinds Lazarus.
Zou Elizabeth nu afscheid nemen, dan zou ze dat doen in de wetenschap dat zij zelden meer gerespecteerd en bewonderd is. (Populair in de volkse zin van het woord is ze nooit geweest). Het enthousiasme waarmee de Britten deelnamen aan de festiviteiten rond haar 60-jarig jubileum in 2012 sprak voor zich. Het voortbestaan van de Britse troon lijkt verzekerd. Na Charles (en niemand in de Britse geschiedenis die langer wachtte op de troonsbestijging) staan een zoon en kleinzoon in de wacht. Dankzij William en Kate zijn de Britse royals übercelebs en de enige koninklijke familie ter wereld die er echt toe doet. Zelfs de haat jegens Charles’ echtgenote Camilla Parker-Bowles, is omgeslagen in kalme onverschilligheid.
Kortom: het zijn zeldzame mooie tijden voor het Britse vorstenhuis. Tijden die, zoals zijn duizendjarige geschiedenis leert, doorgaans niet lang duren. Er zit veel meer risico aan aanblijven dan aan aftreden. Ga, majesteit, nu.
