Ben ik een neuroot? Ooit ontstond het idee voor deze blogs, maar ik wilde ze alleen anoniem schrijven. Ik had geen zin om door vrienden te worden aangesproken omdat ze in deze blogs figureren, ik wilde niet dat mijn ex-partners zich zouden herkennen en wilde al helemaal niet dat mijn naam in Google homogerelateerde treffers zou opleveren. Het heeft ongetwijfeld met mijn conservatieve achtergrond te maken: ik vind dat je niet over deze zaken moet praten, laat staan schrijven. Misschien ben ik geen neuroot, maar zeker wel behoudend.
In ieder geval veel behoudender dan wethouder William. Hij is van een grote volkspartij, houdt zich volgens de website van de gemeente bezig met zaken zoals participatie en wijkgericht werken en bekleedt deze functie al minstens vijf jaar. Hij woont een paar straten verder, misschien een paar minuten fietsen. Een klein beetje googelen en je weet dat hij een vaste relatie heeft.
Publieke escapades
Hoe publiek mag je zijn met je seksuele escapades? Iedereen heeft zijn behoeftes, en dat geldt ook voor wethouders. Maar ik vind het raar dat als ik op zaterdagavond een chatbox betreed, ik altijd wethouder William tref die me ook altijd als een van de eersten aanspreekt. We wonen in elkaars buurt, dat is me nu wel duidelijk. Hij vraagt me wat ik “wil doen”. Hij heeft zin om te pijpen, en wil langskomen. Ik vraag me altijd af of ik zal zeggen: “Ik heb geen zin, meneer de wethouder.”
Ik heb normaal al geen antwoord op de vraag “wat ik wil doen”, maar bij de wethouder weet ik het al helemaal niet. En dus is dit een mooie kans om te testen hoe ver hij wil gaan. “Kan ik bij je langskomen?” vraag ik. Dat vindt de wethouder geen goed idee. “Waarom niet?” De wethouder heeft altijd logees. Of hij verhuurt een kamer. Helaas voor de wethouder kan ik hem ook niet ontvangen. Dat is onzin, maar ik heb er geen zin in. Dat blijkt niet genoeg om de chat te beëindigen. “We kunnen ook in het park afspreken,” stelt William voor.
In het park
“Waar dan?” wil ik weten. De wethouder noemt een park in de buurt, waar geen verlichting is en wat daarom ook bekend staat als een seksplek in de nachtelijke uren. Nu vraag je je natuurlijk af hoe het komt dat ik dat weet. Dat is niet erg ingewikkeld: er wordt door omwonenden al jaren over deze situatie geklaagd omdat de gemeente er niets aan wil doen of zegt er niks aan te kunnen doen. Maar de wethouder wil er wel naartoe. Overigens zouden het vooral hetero’s zijn die er seks zoeken. Maar dat is de wethouder natuurlijk ook, of half.
Ik ben de laatste die zal suggereren dat de gemeente niets aan de parkseks doet omdat de wethouder er ook gebruik van maakt, maar hij is wel chantabel geworden. De wethouder vertelt publiekelijk welke gaten hij hoe gevuld wil hebben en doet daarbij net alsof zijn partner niet bestaat. Gelukkig voor hem dat ik alle figuranten in deze blogs anoniem opvoer.
Voor DeJaap schrijft Joost wekelijks over zijn leven, liefde en relaties. Joost is een pseudoniem. Zijn echte naam is bij de redactie bekend. Ook alle andere namen zijn gefingeerd.
