Onder de kop ‘Boycot de SP: partij heeft de principes ingeruild voor pragmatisme’ bedrijft Sander Faas een vorm van fact free politics die in Nederland zelden wordt vertoond. Volgens Faas zou in Den Haag niemand reppen over het lot van Palestijnse kinderen die onterecht in Israëlische gevangenissen zitten. Faas is ziende blind of heeft een politieke agenda die hij verhult. Eén blik op sp.nl of harryvanbommel.nl zou hem hebben geleerd dat juist de SP de afgelopen jaren voorop heeft gelopen in aandacht voor het lot van Palestijnse kinderen in Israëlische cellen.
In de zomer van 2011 waren Emile Roemer en ik nog op werkbezoek in Israël en de Westoever. In het verslag hiervan schrijven we over ons bezoek aan de militaire rechtbank in Ofer, waar voortdurend Palestijnse kinderen tot gevangenisstraffen worden veroordeeld voor het gooien van stenen. We woonden er een zitting bij en spraken met advocaten, mensenrechtenorganisaties en ouders van deze kinderen.
Kort voor het werkbezoek naar Israël diende ik schriftelijke vragen in die uitsluitend gaan over het lot van Palestijnse kinderen in gevangenschap. Daarin vroeg ik de minister of hij het met mij eens is dat de Israëlische bezettingsmacht bij de arrestatie en detinering van jaarlijks ongeveer 700 Palestijnse kinderen in de leeftijd van 12 tot 17 jaar op de bezette Westelijke Jordaanoever veelvuldig in strijd handelt met internationale wetgeving. Ook vroeg ik de minister of hij bereid is er bij de Israëlische autoriteiten op aan te dringen dat bewijs dat is vergaard door middel van mishandeling of marteling moet worden afgewezen door de militaire rechtbanken en of hij bereid is een onafhankelijk en diepgaand onderzoek te bepleiten naar meldingen van mishandeling en marteling van gedetineerde kinderen. De antwoorden waren even kort als teleurstellend: drie keer nee.
Sindsdien heeft de SP dit onderwerp bepaald niet losgelaten. Tijdens het grote debat over het mensenrechtenbeleid in 2012 hekelde ik de willekeur in het Israëlbeleid van de minister. Ik vroeg hem – opnieuw – bij de Israëlische autoriteiten vooral ook aandacht te vragen voor de veroordeling van kinderen door militaire rechtbanken. Vooruitlopend op het volgende grote Kamerdebat over het mensenrechtenbeleid kan minister Timmermans er op rekenen dat dit onderwerp wederom aandacht zal krijgen.
De SP pleit niet alleen binnen de Tweede Kamer, maar ook daarbuiten steeds weer voor de rechten van gevangengenomen Palestijnse kinderen. Tijdens een filmvertoning in mei 2012 in politiek en cultureel centrum de Balie in Amsterdam sprak ik hier bijvoorbeeld over. Tijdens een verkiezingsdebat in september vorig jaar in het cultureel centrum Crea in Amsterdam stond ik hier ook bij stil. Wie wil, kan nog meer voorbeelden vinden waarin ik pleit voor de rechten van gevangengenomen Palestijnse kinderen. Ik weet mij daarbij gesteund door Defence for Children Israel en andere Israëlische en Palestijnse mensenrechtenorganisaties.
Overigens is de aandacht van de SP voor Palestijnse kinderen niet beperkt tot gevangenen. Het is immers bepaald niet het enige probleem voor de Palestijnse jeugd. In Kamervragen vroeg ik vorig jaar bijvoorbeeld aandacht voor het gegeven dat de Gaza-blokkade een negatieve impact heeft op de gezondheid van kinderen.
In het opiniestuk koppelt Faas de ellende van Palestijnse kinderen in Israëlische cellen aan het Europees Kampioenschap voetbal onder de 21 dat deze maand plaatsvindt in Israël. Volgens de auteur zou de SP zich aan moeten sluiten bij het protest aan het adres van de UEFA om het kampioenschap niet in Israël plaats te laten vinden. De SP zadelt sporters en sportorganisaties echter niet op met politieke boodschappen. Gianni Infantino, secretaris-generaal van de UEFA, heeft in mijn ogen dan ook helemaal gelijk toen hij recent zei: ‘De Israëlische voetbalbond kan niet verantwoordelijk gehouden worden voor politieke aangelegenheden.’ De verwijzing naar het EK eerder in de Oekraïne gaat dan ook mank. Wij hebben toen bepleit dat er geen Nederlandse ministers daar de wedstrijden zouden moeten bezoeken.
Concluderend stelt Faas dat het er bij de SP op lijkt dat over de hele breedte van het buitenlandbeleid, maar speciaal ten opzichte van Israël, de principes zouden zijn ingeruild voor pragmatisme. De werkelijkheid is anders. De principes komen bij de SP juist tot uiting in de praktijk, zoals tijdens deze en deze recente flyer-acties tegen nederzettingenproducten.
Faas presenteert zich op LinkedIn als onafhankelijk media activist. Dat komt wat hem betreft kennelijk neer op het verspreiden van opinies die los staan van de feiten. Iedereen heeft recht op een eigen mening, maar niet op eigen feiten.
Harry van Bommel is Tweede Kamerlid en woordvoerder Buitenlandse Zaken voor de SP
