Om drie uur in de ochtend spoedde Diederik Samsom zich naar de media, om zich daar te beklagen over de ‘volstrekt onbegrijpelijke’ motie die de oppositie had ingediend tegen minister van Binnenlandse Zaken Plasterk. Maar in plaats van in de camera, had de PvdA-leider beter in de spiegel kunnen kijken. Omdat voor de oppositie volstrekt onbegrijpelijk is dat hij Plasterk minister van Binnenlandse Zaken heeft gemaakt. Dit hoort een bestuurder te zijn op de achtergrond, die zorgt dat taaie processen soepeltjes verlopen. Van Plasterk weten we dat hij wispelturig is en zichzelf graag in het zonnetje zet.
Die wispelturigheid bleek opnieuw tijdens het debat over het optreden van Plasterk in Nieuwsuur. De minister van Defensie had hem gewaarschuwd niet naar de tv te gaan. Het hoofd van de AIVD had hem erop gewezen dat er geen bewijs was. Maar toch deed Plasterk op tv met grote stelligheid verregaande uitspraken. Als bewijs toverde hij een briefje van het hoofd van de Amerikaanse NSA uit zijn zak, dat bij lezing het verhaal van de minister echter helemaal niet bevestigde, maar juist weerlegde. Daarop werd dit falen onder het mom van ‘belang van de staat’ in een diepe doofpot gestopt.
Diederik Samsom mag best boos zijn, maar dan op zichzelf. Om zijn slecht personeelsbeleid. Hij gaf de minister van Binnenlandse Zaken een onmogelijke opdracht. Die moet taken decentraliseren, het bestuur reorganiseren en ook nog eens flink bezuinigen. Dat kan alleen een heel ervaren en stabiele bestuurder, met veel aanzien in bestuurlijk Nederland. Niet een ijdele en wispelturige politicus, die weinig voeling heeft voor bestuurlijke processen.
Dat deze minister nu blijft zitten maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Het moeizame optreden van Plasterk weerspiegelt boven alles het falen van Samsom.
Ronald van Raak is Tweede Kamerlid voor de SP
