Een van de tanden van John Lennon wordt binnenkort geveild, zo las ik gisteren: “Een tand van ex-Beatle John Lennon wordt geveild voor waarschijnlijk 10.000 pond. Ondanks het feit dat de waarde wordt geschat op 10.000 pond, sluit men niet uit dat het verkoopbedrag zes cijfers zal bedragen.” Inderdaad, het staat er echt: er loopt op deze wereld een malloot rond die waarschijnlijk zes cijfers voor de tand van John Lennon neer gaat tellen. Wow.
Ik zie die man met die tand al verjaardagen langs gaan; die man wil zijn net nieuwe aanwinst -een vergeelde tand met een bruin randje- toch met de mensen delen. Daar zit ie dan, op een verjaardag bij de buren die ‘ie eigenlijk nooit ziet. Vol trots haalt de beste kerel de tand tevoorschijn. Dat ziet eerst niemand, maar als het heerschap de tand wat hoger houdt en even goed hoest hoor je al de eerste, weliswaar verveelde, “Wat is dat?” Hij vertelt, gelijk: “Dit, dames en heren, is een tand van Jonh Lennon!” Stil. Men is nog niet overtuigd, maar dat komt wel. Enthousiast propt hij de tand in het gebakje op zijn schoot, om gelijk enig scepticisme weg te nemen. Hij haalt de tand heen en weer, er ontstaat een gaatje in de taart. Hij laat zien dat de tand nog prima werkt, nog goed te gebruiken is. Dat het echt geen weggegooid geld is geweest. Kijk verdomme even hoe soepel die tand door het roze marsepein bijt. Zo maken ze die dingen niet meer vandaag de dag. “Mooi spul man”, zeg ‘ie nog, maar iedereen kijkt ondertussen al weer gefascineerd naar de vijfjarige Jeroen die een goocheltruc met een augurk kan.
De zanger van Moke
In principe begrijp ik het wel een beetje. Je bent fan van iemand, en je wilt graag iets hebben wat van je grote idool, je hobby, je alles geweest is. Best logisch. Maar de tand van John Lennon is toch wel een van de treurigste muziekrelikwieën die ik kan verzinnen. De tand van John Lennon, nou, die is toch zeker langs een kleine vijftienhonderd boterhammen kaas gegaan. Man, man. Nou, nou. Alleen een lok van het haar van de zanger van Moke, dat is nog suffer. Al kan je daar nog vol trots bij opscheppen dat je de zanger van Moke gelyncht hebt, en alleen dit nog van ‘m over is. Maak je geheid vrienden mee. Zeggen dat je afgelopen weekend John Lennon op z’n bakkes gerost hebt en alleen deze tand -je laat vol trots de tand zien- van ‘m over is, gelooft niemand.
De lul van Ron Jeremy
Als je dan toch iets wil hebben wat van een toonaangevend iemand is geweest, zorg dan in ieder geval dat het een stoer voorwerp is. De lul van Ron Jeremy bijvoorbeeld, liefst terwijl ie nog leeft: daar hebben vijftienhonderd vrouwen aan gezeten, in plaats van vijftienhonderd boterhammen kaas. Bijna 30 centimeter aan vleeslul tevoorschijn halen op een verjaardag, dat is de moeite. Dan heb je een goed verhaal. Daar maak je de buren jaloers mee. Bij de vraag of ie ’t nog doet, ros je de buurvrouw voorover op de keukentafel en geef je een uitvoerige demonstratie. En dat Ron Jeremy dan ietwat beteuterd thuis zit en zich afvraagt of het ’t geld eigenlijk wel waard was, terwijl jij met zijn pik de buurvrouw uit staat te wonen, dat maakt het alleen maar mooier. Dát zijn verjaardagen; niet die waar je als een halve seniel met de tand van John Lennon je tompouce staat te verstieren. Al moet ik zeggen dat ik hoop dat de koper iemand uit mijn directe omgeving is, en ooit met de tand op mijn verjaardag komt. Kan ik hem mooi overdonderen met mijn verzameling schaamlippen van GTST-soapies. Ik heb ze allemaal.
Tim Hofman werd eerder gecensureerd van 3voor12 en heeft een zus die Roos heet, vandaar dat hij op Twitter bekend staat als @debroervanroos
Foto CC: Orsorama
