Nederland is een regelland. We leggen alles tot achter de komma vast in contracten en convenanten. Dat heeft vast ergens voordelen. Maar inmiddels zijn we in onze ijver Koefnoen ver voorbij. Persoonlijk kan ik het woord niet meer horen. Convenant. Een belachelijke papieren werkelijkheid om grip te krijgen op het altijd weerbarstige leven.
Maar goed. Ik heb me er altijd met enig leedvermaak van kunnen distantiëren. Meestal ging het om onder loodzware bureaucratie zwalkende woningbouwcorporaties. Die er van genieten om intenties in regels te vatten. Al dan niet met behulp van intercollegiaal overleg tussen verschillende ‘ketenpartners’.
Maar inmiddels neemt de convenanten-epidemie zorgelijke vormen aan.
In Zwolle hebben buschauffeurs de laatste tijd last van overvallen. Niet van lange werktijden of knellende stropdassen. Nee. Van overvallen. U weet wel. Geweld. Ellende. Doodsnood. Criminaliteit.
Gelukkig is daar de vakbond om in de sterkste bewoordingen aan te dringen op actie. De maat is vol. Nu actie!
U raadt het al.
“Voor de bond is de grens bereikt en ze wil dan ook dat vervoerder Syntus met de vakbonden en de ondernemingsraad Midden-Overijssel een convenant ‘Sociale Veiligheid Midden-Overijssel’ afspreekt.”
Ongelooflijk. Terwijl buschauffeurs nauwelijks meer de weg op durven en in angst leven, duikt de bond nog even in de papierwinkel om het een en ander af te stemmen.
Gelukkig wil de bond meer. Er moeten maatregelen komen. Geen geld of kaartvoorraad meer in de bus. Toezichthouders en betere opvang van slachtoffers. De bond verwacht binnen een week een uitnodiging van Syntus.
‘Om het convenant te bespreken’.
Serieus. Drie maatregelen. Op relatief korte termijn in te voeren.
Zucht.
Waarom dan in godsnaam een convenant? Wat is dat voor rare ziekte. Als je maatregelen in kunt voeren.
DOE HET DAN GEWOON.
Natuurlijk. Zegt u. Het is een incident. Maak je niet zo druk. Is dat zo? Zomaar een bloemlezing:
Convenant voor sfeer en veiligheid rond Heracles Almelo
Convenant over hergebruik bij restauraties
Convenant gemeenten bij maatschappelijke stages
Convenant Keurmerk Veilig Ondernemen
En de mooiste:
Convenant voor minder regels ondernemers
Nederland is aan het convenantiseren. We zijn de omstanders rond een brandend autowrak die eerst graag op papier willen hebben wie wat gaat doen en binnen welk tijdsbestek de eventueel aan te nemen klus gerealiseerd dient te worden. Terwijl het slachtoffer schreeuwt, tekenen wij een intentieverklaring over wie de Europese aanbesteding doet voor de wellicht te gebruiken brandblusser.
Gek word ik van die woeste controledrift. Het is louter vergaderen op papier.
Sinds wanneer is gewoon in actie komen eigenlijk zo uit de mode geraakt?
