Eindelijk worden vraagtekens gezet bij de seksistische indroctinatie van onze kroost door het Disney-concern. Co-regisseur Brenda Chapman hekelt de verherseksualisering van het personage Prinses Merida in de animatiefilm Brave. Helaas is dit geen op zichzelf staand geval.
Zo loopt Katrien Duck altijd bevallig door het beeld, maar verder dan met haar duckface selfies maken, komt ze niet. Laat staan dat we haar ooit op een intelligente opmerking kunnen betrappen. De enige andere smaak die in het verdorven Duckstad lijkt te bestaan, is die van Mevrouw Baktaart. De archetypische seksloze vrouw, die derhalve voor weinig anders goed is dan bakken van taarten en het huis schoonhouden.
De wereld van Walt Disney is er één waar mannen de dienst uitmaken. Waar vrouwen als Pocahontas worden gereduceerd tot willoze inheemse lustobjecten en mannen als John Smith het blanke, mannelijke perspectief vormen. De witte veroveraar zal vroeg of laat de verleidelijke vrouw de zijne maken.
Of ze nu blank (Sneeuwwitje) is of zwart (Pocahontas), gehandicapt is (De Kleine Zeemeermin), in coma ligt (Doornroosje) of zo arm is als een kerkrat (Assepoester), het verhaal eindigt pas als de mannelijke protagonist met moed, intelligentie en doorzettingsvermogen de vrouw voor zich heeft gewonnen. De genoemde vrouwen lijken slechts één eigenschap met elkaar te delen: hun schoonheid. Of zonder het romantische laagje vernis: hun neukbaarheid.
Smalle tailles, grote borsten, dikke lippen en glanzend haar; de bekendste vrouwen in Disneyworld zijn even prachtig als inwisselbaar. De slechte vrouwen uit de wondere wereld van Walt zijn immer minder begiftigd met wat men ‘schoonheid’ noemt. Denk aan Cruella DeVille of de de boze stiefmoeders. Alsof iemand met een pukkel op zijn neus meteen niet zou deugen.
Waarom is er geen enkele Disney-film met een wat minder knappe, maar intelligente vrouw als hoofdpersoon? Zijn lelijke vrouwen het niet waard om voor te vechten? Zijn slimme vrouwen geen goed rolmodel? Het lijkt de boodschap van Walt ‘male chauvinist pig’ Disney en zijn propaganda voor geslachtongelijkheid.
Het wordt tijd dat Disney eens in de spiegel kijkt. Niet om zich af te vragen wie de mooiste van het land is, maar om het seksistische gezwel op zijn eigen neus uit te drukken.
