Ik houd van GeenStijl. Ik hield al van GeenStijl, maar sinds mijn interview met @Pritt [maak ik nu even een reusaaaaaachtige lange neus naar de VK] helemaal. Op 27 mei sloeg ik de hoofdredacteur van misschien wel de beste blog van Nederland bijkans de zonnebril van de neus. Ik was beetje dronken en wilde hem per se in de ogen kijken. Hij liet me begaan, zoals een topleeuw dat zou doen bij een welpje dat aan zijn vlees begint. En daarna stond hij me alsnog goedmoedig een half uurtje te woord. #held. Tijd die ik overigens vooral besteedde aan het volstorten van zijn oren met hi-res plaatjes uit mijn privé-kaleidoscoop, als ik het me goed herinner. Even SIRE parafraserend: Drank maakt meer (sic) dan je lief is.
Over kaleidoscopen gesproken, dit was de analyse die GeenStijl van Marco Bonte en zijn daad maakte. Ik citeer: “Even voorstellen, Marco Bonte, algeheel aluhoedje … Officieel totaal verknipt.” Voor de kijkertjes thuis: met een aluhoedje wordt dit bedoeld. En hier slaan @Pritt cum suis de plank toch een beetje mis. Uit ervaring weet ik namelijk dat jongens als Marco Bonte ook wel eens andere dingen doen dan gillend gek zijn. Zo had hij, blijkens de GS blogpost, een gezonde interesse in de techniek van het smeden van de Katana. Respect voor goede werktuigbouwkunde is een mooi iets. En @Pritt, ik denk ook niet dat hij veel ophad met deze Marduk. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat onze Marco zich meer liet inspireren door deze Marduk. “De Theocraat van Pandarve”, u weet wel. De tekeningen van Don Lawrence zijn nu eenmaal super-braincandy, en zeker voor mensen die ziek in hun hoofd zijn.
Schizofreen
Marco was denk ik wat je het schoolvoorbeeld van een schizofreen zou kunnen noemen. Hij “zag de werkelijkheid anders”, hij had “wanen, hallucinaties.” Ik vind dat soort woorden nooit erg verhelderend. Emil Kraepelin noemde het dementia praecox, dementie op jonge leeftijd. Dat schiet al iets meer op. Ik persoonlijk vind “eenpersoonsreligie” het duidelijkst. Daar hebben we namelijk allemaal een beetje last van. Wie van ons heeft nìet al eens de wereldproblematiek opgelost over een meter bier. Simpele oplossingen op moeilijke vragen: We Haz It. Ons afvragen wat de buren achter onze rug om over ons zeggen. WeDoezIt. Denken dat ons zelfje, en nog veel vaker dat van ons kind, het allerbeste en slimste en leukste ter wereld is: WeCanHazThatCheezeburger!
Eventjes alles vergeten, fantaseren dat we alleen op deze wereld zijn, is nu eenmaal erg lekker. Op vrijdag 3 juni, de dag dat Peter Metzen en twee andere buurmannen van Marco Bonte noodlottig en tevergeefs de pauze-knop op zijn apocalyps-now-privéfilm probeerden te vinden, vond Dreamnight Artis 2011 plaats: een besloten feestje voor chronisch zieke en/of gehandicapte kinderen en hun ouders, broertjes en zusjes. Het werd georganiseerd door een stichting, samen met Artis, het Rode Kruis, de Politie, de Brandweer, de Ambulancedienst, de Marine, de Douane en de Koninklijke Marechaussee. Veel Amsterdammers ergerden zich aan de gesimuleerde apocalyps van taatuutaatuu-auto’s in alle kleuren van de regenboog die door hun stad scheurde. Het was ook best aso, eigenlijk. Wat jij, @bertbrussen? Maar als je ìn die auto’s zat, als je bij de club hoorde, dan was het fantastisch.
Triest
En dat is altijd een beetje het ding: als jij voor het gemak even vergeet dat ik besta, begint mijn nachtmerrie waar jouw droom begint. Die neiging heeft mijn vriendin ook wel eens. En dan meestal als ik haar flink pijn doe. Kent u dat? Wat jullie, Rita en Ayaan? In Marco Bontes hoofd deed de wereld soms zo veel pijn, dat hij voor het gemak maar even helemaal vergat dat ze bestond. Ik denk niet dat hij continu psychotisch was, maar op 3 juni was hij dat zeker wel. Een overbuurman zei dit:
“Die was helemaal door mekaar. Helemaal wild. Wou-ie toch die heg daar in brand steken! Met dat ik het paadje achter uit kom, daar liep-ie met twee fakkels. ‘Ik steek alles in brand’ zegt-ie, ‘maak dat je wegkomt want ik steek jou ook in brand. Mee dat de politiewagen aankwam, komt-ie aangerend met die fakkels op de politie af. Zij zeggen ‘we schieten je dood’. Hij zegt ‘ik steek jullie in brand’. De politie zei. ‘Ik waarschuw je nog een keer, staan blijven!’ En toen schoten ze hem neer hè.”
Dit is geen verslag van een burenruzie en / of een warm- of koudbloedige moord. Dit is alleen maar triest. In het Engels noemen ze dit “at his wit’s end”. Ik heb de neiging Marco Bonte te troosten. Had ik ook bij die man die op dezelfde 3 juni in een hijskraan klom in Utrecht. Ja @Pritt, eerst even harnas aantrekken.
Recapitulerend: rust zacht lieve Peter Metzen, ook wel bekend als sllias Lummel op Paltalk, Brookpopbezoeker, ZZ Top-fan, “een aparte, maar altijd recht door zee”, altijd in voor een grap of een bakkie koffie, kroegtijger, PC-klooier, man van de zelfgemaakte tomaten/groente soep, vriend, minnaar, vader van mooie dochters, een ditto kleinzoon en een ongeboren kleinkind. En rust zacht Marco Bonte: fantast, geesteszieke, diep eenzame, kind van een ontroostbare moeder. Als ze nog leeft… Verder wat GeenStijl zegt.
