Als de Duitse verkiezingen een Nederlandse kwestie was geweest dan waren de rapen gaar. Dan stond deze week het land op zijn kop. VVD en D66 uit het parlement. CDA de grootste partij. PvdA matige winst, maar teleurstellend. GroenLinks verlies, Dieren verlies, enfin, al de kleintjes er sowieso uit. Een CDA-PvdA kabinet was dan de enige mogelijkheid die overbleef. Rooms-Rood, zoals dat vroeger heette.
Maar Duitsland is Nederland niet. Nederland is een hopeloos geretardeerd land. Een kreupele economie, een besluiteloze regering die de staatschuld op de bevolking afwentelt. Politieke partijen die elkaar in een macaber spel om macht en invloed in een ijzeren greep gevangen houden. Partijleiders die zich drukker maken om een uurtje met de kop op de buis, dan het welzijn van het land. Partijen die functioneren als sekten: Leidersfiguren die dicteren, een kring van jaknikkers eromheen, rank-and-file volgers die om hun baantje zeker te stellen de Akela gehoorzamen als brave padvinders. En congressen die werken als applausmachines.
Duitsland als gidsland. Ik krijg het nauwelijks uit de bek, maar toch is het zo. Duitsland laat zien wat hier te lande over enkele jaren gaat gebeuren. Korte metten met de berekenende baasjes (m/v) die zich opwerpen als lijsttrekker, korte metten met de beslotenheid en de dwingelandij binnen de politieke partijen, met de koehandel en het gesjoemel.
Je kan van Merkel zeggen wat je wilt, maar ze heeft meer majesteit dan een hele Tweede Kamer bij elkaar.
Maar er is meer aan de hand in Duitsland. De Liberalen hebben een ongelooflijke schop onder de bips ontvangen. De FDP haalde de kiesdrempel niet. En dan te bedenken dat de FDP in Nederland gelijkstaat aan D66 en VVD bij mekander. Die hele club bij elkaar van corrupte bestuurders, het land leegrovende politici, van ijdele en onsolide ons-kent-ons krabbers. Hupsakee, de Duitse kiezer heeft gesproken: eruit met die hap. Alleen nog maar politici in het parlement die nog hart voor de zaak hebben, die gaan voor inhoud, die een heldere visie hebben en het land willen dienen, in plaats van slechts hun eigen loopbaan.
Niet dat het CDU in Duitsland nu het heil gaat brengen. De omslag is nog niet compleet. SPD en CDU/CSU zijn van oudsher bestuurdersclubs, en niet wars van vriendjespolitiek en spelletjes (denk alleen maar terug aan Franz Joseph Strauss) en ook bij hen is het nepotisme en de eigenwaan de laatste tientallen jaren tot grote hoogten gestegen. Macht corrumpeert tenslotte. Maar de kiezer is wel lekker gaan opkuisen, de laatste jaren. De angst zit er goed in, bij de Herren und Damen. Ze weten inmiddels donders goed dat er grenzen zijn aan hun eigengereide en zelfgerichte handelen, en ze weten ook dat de kiezer geen genade kent. Ze zullen wel uitkijken, de politici.
Zoiets staat Nederland uiteraard ook te wachten, binnen afzienbare tijd. Ook bij ons is de kiezer furieus. De manier waarop het MKB, de kleine zelfstandigen, de gewone beroepen, de bouwvak, de horeca, noem maar, is uitgeknepen en kapotgemaakt de laatste jaren valt niet meet te repareren. Wie verzint het nu om de BTW zodanig te verhogen dat het ondernemerschap alleen nog maar is weggelegd voor de grote jongens (met hun lobby in Den Haag, uiteraard). Wie verzint het nou om de accijnzen zodanig te vermeerderen dat de horeca de afgrond in het lazeren is. Wie pakt de ZZP-ers nu zo hard aan dat er geen droog brood meer te verdienen valt in het zelfstandig zijn? Juist ja, dat doen de Liberalen en de Socialen gezamenlijk. Een putsch tegen het volk zelve.
SCHLUSS damit!!!
Het mooist is de AFD. Was er in Nederland maar zo’n club. Die Alternative Fur Deutschland, heten ze. Geen Wilders, geen racisme, geen slogans, maar een scherp programma dat de gevestigde orde doet rillen. Een paar voorbeelden: salarissen van eurocraten rigoureus naar beneden, een Europa van samenwerkende soevereine staten, versterking van de democratie met meer referenda en meer burgerrechten, en (naar mijn hart): ” Partijen moeten aan de democratie meewerken, haar niet saboteren” (“Wir fordern mehr direkte Demokratie auch in den Parteien. Das Volk soll den Willen der Parteien bestimmen, nicht umgekehrt”).
De AFD is tezamen de Piratenpartij het ochtendkrieken van een nieuwe, zelfverzekerde, zelf bestemmende burger aan het worden. De constructief-ongehoorzame burger die zich niet meer door baasjes, bureaucraatjes, ons-kent-ons bestuurdertjes en eurocraatjes de wet laat voorschrijven. De burger die Schluss durft te zeggen.
Genoeg is genoeg. BASTA!
Deze ontwikkeling is hoopgevend. Ook in Nederland is de tendens voelbaar, maar nog ongericht en ongebundeld. Niet voor niets wad er afgelopen weekend een tweedeling in het protest: SP en PVV. Daar is nog wat mediation te verrichten.
Maar toch. Het Kabinet Rutte II moet nog even zo doorgaan en we hebben in Nederland ook een AFD, op Nederlandse grondslag.
Het Alternatief Voor Nederland.
Ik ga ervoor.
