Met verbazing volgde ik deze week de reacties op het optreden van Ingeborg Beugel bij Pauw en Witteman. Twitter was het al gauw unaniem met zichzelf eens. Het vonnis: Ingeborg Beugel moest gauw van de televisie! Maar die stoute Pauw en Witteman luisterden helemaal niet naar Twitter, want de kijkers bleven trouw aan de beeldbuis gekleefd om zich voort te ergeren. “Dit kan niet door de Beugel! #IngeborgBeugel”, tweeten ze gevat terwijl ze hun tanden poetsten, en ze wachtten, geduldig afgestemd op Nederland 1, of er nog iemand zou retweeten. “Weg met Ingeborg! #IngeborgBeugel”. Waarom? Hadden ze nog nooit een vrouw iets zien verdedigen? Nee, Beugel heeft raar haar.
Enkelen namen de moeite hun gedachten bijeen te rapen in een column, zoals Jean-Pierre Geelen en Sam Gerrits. Volgens Gerrits is de bijdrage van Beugel aan het debat rondom Griekenland niet waardevol, omdat zij “de vleesgeworden belangenverstrengeling is.” Oeps. Beugel is een kennis van mij. Laatst heb ik nog een boek van haar geleend (goed boek was dat), ik ben zelfs wel eens in haar villa op Hydra geweest, en vorige week vergezelde ik Beugel en haar dochter naar het programma. Vooraf aten we spaghetti. Ondanks deze vréselijke belangenverstrengeling durf ik te beweren, dat de felle reactie op haar optreden gewoon angstzweet is.
Uitgesproken karakter
Misschien heeft u het programma de laatste tijd niet meer zo gevolgd. Update: er zitten gewoon wat figuren te speculeren over de huidige situatie, de toekomstige situatie, en ze vertellen wat u deze week moet kopen of zien. De ideale achtergrond om langzaam bij in slaap te doezelen. Daarom is de leukste gast geen monomane specialist, maar een uitgesproken karakter, iemand die met passie spreekt en de mensen wakker houdt.
Waarom dan nu zoveel ophef? Die gast, die ‘boeiende, kleurrijke figuur’, is doorgaans geen vrouw. Bij Pauw & Witteman (P & W) zijn dames doorgaans tafeldames of een stuk publiek. “We hebben bijna uitsluitend vrouwen aan tafel!”, constateerde Pauw dan ook trots voor de uitzending vorige week maandag, waar ook Beugel aanschoof.
Defensief of parmantig
In mei 2011 was er namelijk nog een speciale uitzending van P & W te zien, waarin Heleen van Royen te gast was. “Waarom zitten er toch zo weinig vrouwen aan tafel bij P & W?”, was de vraag. “Vrouwen zijn van nature wat meer ingetogen”, zei van Royen. “Ze zeggen al gauw: daar heb ik toch geen verstand van!” Er zat een speciale compilatie bij met optredens van vrouwen. Pauw riep ze vaak tot de orde, een beetje als een sarcastische schoolmeester, en de dames zaten er in de getoonde selectie ofwel defensief, ofwel parmantig bij.
Vrouwen die wél serieus te nemen zijn, moeten ze tenminste kunnen vergelijken met Thatcher, zoals ook de uitzending van maandag 7 november toonde. We zagen Angela Merkel: berekenbaar, stijfjes, en vooral unfuckable. Onder het informatieve filmpje klonk Cold as Ice. Zucht. “Je moet een beetje een ander soort vrouw zijn om hier te gaan zitten. Je moet een beetje schaamteloos zijn, je moet durven, je moet eigenschappen hebben die eigenlijk toch meer aan mannen worden toebedeeld, genetisch”, zei Van Royen verder.
Facelift
Beugel wordt dus gevraagd als een soort rariteit. Inderdaad, in discussies gedraagt zij zich als een man: ze heeft een mening over een serieuze zaak, wil die best met wat aplomb overbrengen, en is niet bepaald bescheiden. Bij haar niet dat typische damesgekruip, ‘zeg het maar als ik het misheb hoor, maar zoals ik het heb begrepen zit het ongeveer zo.’ Vol overtuiging vertellen wordt op dat moment emotioneel genoemd – dat is immers typisch voor vrouwen, die kunnen de feiten niet van hun emotie scheiden. Als Beugel laat zien dat ze een band heeft met het land waar ze tien jaar verslag deed, kan ze niet meer ‘objectief’ zijn.
Beugel heeft een serie gemaakt voor de IKON die -ai- over seksualiteit gaat, sneed daarin thema’s aan als “Islam en seksualiteit”, onderging een facelift -foei, mevrouw- en liet dat registreren. Ze houdt zich dus volop bezig met haar voorkomen, met seksualiteit, en is daarnáást een serieuze journaliste. De aloude paradox. Beugel is kortom een dood- en doodenge vrouw.
Irritatie
Maar misschien was het nog erger, dat ze het waagde tegen de heersende opinie in te gaan en vraagtekens te stellen bij wat in de media nu juist kant en klaar werd gepresenteerd. Beugel kwam écht ongelegen. Een heel normale reactie op ongewenste informatie, is irritatie. Een bloemlezing:
Enkeltje Griekenland #Ingeborg Beugel
Rien34: “kolerewijf toch zou ik wel eens haar griekse kennis willen testen in bed.”
Mevrouw de Vries: “Mevrouw Pauw #201.”
Rode Ridder: “Wat een malloot en nog lelijk ook.”.
Weerlegging
Twitter voelt zich kennelijk nog een beetje ongemakkelijk bij vrouwen als Beugel. Niemand, niemand viel over de (vul hier zelf een uiterlijk gebrek in, dat kunt u) van Bram Moskowicz. Met #IngeborgBeugel en de resterende 125 tekens was de bijdrage aan het ‘actuele debat’ wel weer geleverd, toch? Mwah. Er was op Twitter ( en ik heb het uit) niet één weerlegging te vinden van hetgeen Beugel over Griekenland beweert. Maar er was wél iemand die zoveel moeite nam, een nep-Twitteraccount voor Ingeborg aan te maken, die door zowel liefhebbers als haters wordt gevolgd.
Ik zou kunnen zeggen, dat de felle reageerders mensen zijn, die een grondige hekel hebben aan debat. Maar stiekem geloof ik, dat ze gewoon een beetje bang zijn voor het soort mondige en heldhaftige vrouw waarvan we er helaas zo weinig hebben. En bange mensen blijven kijken. Maar wel raar haar! #IngeborgBeugel.
P.S. Ik heb deze column natuurlijk wel even door Ingeborg Beugel laten controleren. Ze vond het wel best, maar vond wel dat ik wat lang over Bram Moskowicz doorging.
P.P.S. @ Mevrouw de Vries: aan het eind van de avond stapte Jeroen Pauw keurig op de fiets, in z’n eentje.
