Jeroen. Modderfokker. Hij stond vanochtend op en zei tegen zijn vrouw: je ziet er niet uit vandaag. Het is even wennen, maar hij ging de waarheid zeggen. De hele dag. Zo zei hij tegen zijn eigen spiegelbeeld: je ziet er weer supergeil uit, Jeroen. De waarheid en niets dan de waarheid. Wat hij dacht, dat ging hij zeggen.
Allerlei ambtenaren zijn nu boos op onze Jeroen, omdat hij visie toonde. Hij zei een keer hoe het moet. Een vergezicht. Een stukkie template. En dat moet je als politicus niet doen. Anonieme EU-medewerkers noemden die eerlijkheid ‘een gigantische flater’. En dat was nog de liefste.
Hoewel Jeroen zelf de uitstraling van een ambtenaar heeft, bewees hij iedereen een dienst. Eindelijk iemand die niet met meel in de mond praat, maar gewoon zegt wat hij denkt en doet wat hij zegt. Geheel in de geest van Pim.
Dat zouden ze allemaal moeten doen. Ik ben namelijk een beetje klaar met die zakkenvullers die zeggen wat u wilt horen. Neem Jeroens voorganger Jean Claude Juncker. Die zei in 2011 ‘Ik ben een christendemocraat, een katholiek, maar als het belangrijk wordt, lieg ik.’ Hatseflats.
Mijn oma (1915) is een socialist in al haar chromosomen. En een katholiekenkenner. Ooit vroeg ze: weet je waarom Katholieken en socialisten zo slecht samenwerken? Omdat socialisten te gelovig zijn.
Socialisten geloven in maakbaarheid. Zij willen God zelf zijn, in plaats van geloven dat er ‘iets is’, dat hen leidt. Zij willen Adam maken en ze willen hem (en ons) terugbrengen naar het paradijs. De katholiek zal nooit wijzen. Die wil geleid worden. Door een God. Of door Maxim Verhagen. De socialist daarentegen doet niets liever dan wijzen, sturen, visie tonen. Abraham. Mozes. Jezus. Het waren allemaal socialisten. Ze wezen de weg.
Dat is wat Dijsselbloem deed: hij wees een richting aan.
Marcel Duyvestijn is diep in zijn hart een katholiek. www.liefdevollid.
