Voor de politieke baantjesmachine, beter bekend als de Partij van de Arbeid (PvdA), is het een levendig begin van het jaar. Aan de ene kant zal Jeroen Dijsselbloem hoogstwaarschijnlijk voorzitter van de eurozone worden, aan de andere kant heeft PvdA-coryfee Coen Teulings aangekondigd te gaan stoppen als directeur van het Centraal Planbureau (CPB).
Het CPB stond het vorig jaar weer volop in de belangstelling met hun ramingen, puntenwolken en koopkrachtplaatjes. We kunnen zeggen dat Teulings op zijn hoogtepunt is gestopt.
Voor Nederland zijn deze veranderingen op het eerste gezicht wat minder goed. Coen Teulings is een succesvol econoom en is vandaag in ieder geval bewierookt voor zijn verdiensten als CPB-directeur.
Hij werd weliswaar veelvuldig beschuldigd van het bedrijven van politiek, niet in de laatste plaats door Jeroen Dijsselbloem zelf. Toch kunnen we hem niet ontzeggen dat hij het CPB bij de afgelopen verkiezingen een sleutelrol heeft laten spelen met het doorberekenen van de verkiezingsprogramma’s.
Ook het bijbaantje van Jeroen Dijsselbloem doet veel Nederlanders de wenkbrauwen fronsen. Zelfs de PvdA-jongeren keurden het af.
Zoals iedere vergadertijger weet heeft de voorzitter een belangrijke functie met het bepalen van de agenda en het leiden van het debat, toch kan een voorzitter niet actief deelnemen aan zo’n debat. Zeker in tijden waarin Nederland zijn mening goed wil laten horen binnen de eurozone is dat uiterst onhandig.
Bovendien is minister van Financiën in Nederland niet zomaar een baantje. Na de premier is het de belangrijkste persoon binnen de Nederlandse politiek. Wat dat betreft was de keuze voor Jeroen Dijsselbloem sowieso al een vreemde. Het was een verdienstelijk kamerlid dat ooit een goed rapport schreef over onderwijs, maar verder heeft deze landbouweconoom nog weinig gepresteerd in de politiek. Over zijn huidige beleidsterrein hebben we hem in ieder geval amper gehoord.
Laten we daarom maar meteen orde op zaken stellen. Prima dat Dijsselbloem naar Europa gaat, maar dan nemen we wel gewoon een nieuwe minister van Financiën. Iemand die wel zijn volle tijd kan besteden aan ons land en ons ook nog eens kan vertegenwoordigen in het debat binnen de eurozone.
Als we dan toch bezig zijn, laten we dan ook eindelijk eens de post van minister van Financiën vergeven aan iemand die werkelijk uitblinkt in economisch inzicht in plaats van zijn ijverig werk voor de partij. Coen Teulings is dan een prima kandidaat. Een goed ingevoerde professor doctor in de economie aan het hoofd van onze schatkist, het lijkt mij een goed idee. Bovendien is hij mastodont van de PvdA en hoeven de sociaaldemocraten dus niet te vrezen voor hun sleutelpost.
Mathijs Bouman maakte zich bij de vorige verkiezingen al druk om het weinige aantal economen in de Nederlandse politiek. De kamer zit vol met juristen en politicologen. Bij de laatste verkiezingen was de enige lijsttrekker met een economische achtergrond Jolande Sap.
Het gebrek aan economische kennis bij een minister van Financiën hoeft op zich geen struikelblok te zijn. Alleen bij de tweede ronde hoorzittingen van de commissie-De Wit werd het wel pijnlijk duidelijk hoe toenmalig minister Bos zijn besluit om ABN AMRO over te nemen compleet liet afhangen van het advies van zakenbank Lazard. Dat advies bleek er later compleet naast te zitten. ABN AMRO was een paar miljard minder waard dan er voor betaald werd.
Laat daarom Coen Teulings maar het stokje overnemen van Jeroen Dijsselbloem. Kan Dijsselbloem mooi in Brussel de ‘perfecte nobody‘ uithangen. Hebben we in Nederland een economisch zwaargewicht als minister van Financiën.
Stephan Neijenhuis is student Economie aan de Universiteit Utrecht
