Ze zaten er naast. De beursgoeroes voorspelden forse dalingen op de beurzen als Trump de verkiezingen in Amerika zou winnen. En de opiniepeilers zaten er ook faliekant naast met hun voorspellingen dat Clinton die verkiezingen zou winnen. Nu zit iedereen er weleens naast. Maar de vraag is: hoe kan dat? Hoe kwamen de peilers en de goeroes tot hun missers?
Laten we beginnen bij Wall Street, in New York. De banken, waarvan een groot deel nog niet zo lang geleden, er verantwoordelijk voor waren dat er in de Verenigde Staten een financiële crisis uitbrak die oversloeg naar Europa. We weten er nog alles van. Daar zitten ook de instituten die hun oordeel uitspreken over het wel en wee van (grote) bedrijven. Die soms afwaarderen. Dat leidt dan vaak tot grote koersdalingen. Het opmerkelijke is overigens dat die koersdalingen soms binnen een paar maanden weer worden ingelopen. Maar het zal je als onderneming maar overkomen.
Tijdens de verkiezingscampagne lieten de beursgoeroes zeer van zich horen. Ze voorspelden grote dalingen op de aandelenbeurzen als Trump zou winnen. Analisten van het Britse Barclays verwachtten een daling van de aandelenmarkt met 5 procent tot 11 procent bij een overwinning van Trump. En het bekende J.P. Morgan sprak – las ik – van vallende koersen die niet snel op zouden veren. Natuurlijk zagen we op de Nederlandse televisie en in de kranten hun Nederlandse kompanen hetzelfde zeggen. Een enkeling voorspelde zelfs een chaos.
Wat doen beleggers dan? Dat zagen we woensdagochtend op de Japanse beurs en bij de opening van de beurzen in Europa. De AEX bij ons opende bijna 20 punten lager dan de dag ervoor. De beurzen volgden de goeroes en de opiniepeilers. Maar hun voorspellingen kwamen niet uit. Zowel Europa als Amerika lieten in de loop van de dag, toen helder werd dat Trump gewonnen had en vervolgens een uitstekende eerste speech had gehouden, juist koersstijgingen zien. De Dow Jones spurtte zelfs naar een record niveau!
De beleggers lieten de goeroes als een baksteen vallen. En de kiezers deden hetzelfde met de opiniepeilers.
Trump is de nieuwe president van de Verenigde Staten geworden. In het Huis van Afgevaardigden en in de Senaat heeft hij een meerderheid achter zich. President Poetin zei te hopen op een terugkeer naar een stabiele relatie met de V.S. Ook onze premier sprak verstandige taal. Groot respect voor President Obama. Hij noemde de verzoenende overwinningstoespraak van Trump bemoedigend en zei ervan overtuigd te zijn dat Trump het beste voor heeft met het land. En Hillary Clinton zei in haar ontroerende speech, waarin zij afscheid nam van de politiek: “We moeten Trump een eerlijke kans geven”.
Hoe kan het dat de peilers er zo naast zaten? Wel eens van de silent majority gehoord? Het waren de gewone Amerikanen – niet alleen blanken, ook Latino’s – die zich door de gevestigde orde, de elite, het establishment, de politiek, in de steek gelaten voelen. En als er naar hun politieke voorkeur werd gevraagd, zeiden ze vaak dat ze het nog niet wisten. Ze hielden hun mond. De silent majority sprak bij de stembus.
Terug naar de missers van de opiniepeilers en de zogeheten analisten, de beursgoeroes. Ik was benieuwd naar hun reactie. Een spijtbetuiging voor dat zij zovelen op het verkeerde been hebben gezet. Een uitleg. Niets daarvan!
Dat maakt een slappe indruk.
