De stand-up van Lodewijk Asscher als één van de kandidaten voor het lijsttrekkerschap van de PvdA bij de komende Kamerverkiezingen, was uiteraard zorgvuldig voorbereid. Vlak ervoor ging alle publiciteit echter naar het besluit van PvdA-voorzitter Spekman om iedereen in staat te stellen voor 2 Euro mee te doen aan die verkiezingen voor het leiderschap. Een koopje. Hoe zou je je nu voelen als je je hele leven een trouw lid van de Sociaal-Democratische partij bent geweest. Elk jaar je contributie betaald. Vaak in besturen gezeten. Meegedaan aan campagnes. Folders en rozen uitgedeeld. De strijd voor je idealen. Nu te koop of te huur per maand voor een schamele 2 Euro. Het is wel ver gekomen met de partij die in haar gloriejaren, van Drees en Den Uyl, met 50 zetels in de Tweede Kamer was vertegenwoordigd.
Ondanks waarschuwingen van een aantal belangrijke partijgenoten, dat de interne verkiezingen voor het politieke leiderschap de PvdA grote schade kunnen berokkenen, hield Spekman vast aan zijn plan. Waarschijnlijk vanuit de gedachte dat een mooie discussie tussen Asscher en Samsom forse positieve publiciteit zou opleveren. Iets anders kan ik met de beste wil van de wereld niet verzinnen.
En toen was daar volop in de publiciteit ineens Jacques Monasch. Lid van de Tweede Kamer.
Hij hoort tot de linkervleugel van zijn partij, weet hoe je campagne moet voeren en opende de strijd met een frontale aanval op de partijtop. Matchfixing, poppenkast, zijn een paar van zijn trefwoorden. Hij heeft laten weten dat hij, als hij de verkiezingen wint, de ruimte wil en zal opeisen om de kandidatenlijst en het verkiezingsprogram ingrijpend te veranderen. Ook maakte Monasch bekend dat hij – mocht de PvdA de verkiezingen gaan winnen – de burgemeester Aboutaleb van Rotterdam, of Eberhard van der Laan van Amsterdam, wil vragen om minister-president te worden.
Jacques Monasch is niet alleen in de aanval gegaan. Hij heeft ook in zijn “Nieuwe wegen” zijn strijdpunten geformuleerd. Een gedegen stuk. Zoals hij het zelf formuleerde in de Leeuwarder Courant: “Ik ga voor een linkse koerswending, voor het authentieke verhaal. Ik wil een debat over inhoud en koers.”
Grappig was het dat de politiek assistent van Asscher kort daarna meldde waar Asscher zijn kandidatuur voor het lijsttrekkerschap van de PvdA bekend zou maken. Dat mag, aldus de assistent, niet worden gemist: “Want jij wilt toch ook later kunnen zeggen: ik was erbij”. Eén van de journalisten die erbij was vatte het verhaal van Lodewijk Asscher zo samen: “Nederland mag Diederik Samsom wel héél dankbaar zijn, hij stond voor moeilijke maatregelen. Maar nu is het tijd voor een ander beleid en daarmee voor een andere leider.” Wat een raar verhaal! Was het niet juist Asscher die als minister verantwoordelijk was voor het kabinetsbeleid? Of is het voor Samsom het zuur en voor Asscher het zoet? Fair is anders.
Belangrijker is dat door het meedoen van Jacques Monasch de PvdA-leden inhoudelijk echt wat te kiezen hebben.
Morgen ontmoet hij partijvoorzitter Spekman. Ook dan zal Jacques Monasch duidelijke taal spreken en zijn strijdvaardigheid tonen. En opheldering vragen over het bericht in De Telegraaf vanochtend dat de PvdA-top – bang geworden – nu het 2 Euro-lidmaatschap heeft teruggedraaid.
