Het moet meer dan tien jaar geleden zijn, want ik was in het zwembad voor de zwemles van één mijner kinderen. Ik wurmde mijn klamme kleuter in een onwillig maillootje en hoorde onderwijl het gesprek van twee kinderen naast mij. Een meisje van een jaar of tien hielp haar broertje, ook op zwemles dus circa vijf jaar, met aankleden.
“Dat is slecht”, zei het kereltje, wijzend op een kruis die een onverlaat op het bankje had geklad. Het was geen christelijk kruis, maar een ‘+’ teken. “Dat is van de christenen. Het is heel slecht,” herhaalde hij met klem. Het meisje zei “Ja. Slecht. Waar zijn je schoenen?”
Ik vond het schokkend, maar het weerhield mij er niet van om mijn kroost op een multiculturele school te doen. In de superhippe Amsterdamse Pijp, dus bepaald geen schotel city. Echt radicale types liepen er niet rond maar meer dan eens hoorde ik verhalen over kinderen die vonden dat alle niet-moslims naar de hel moesten, kinderen die demonstratief verjaardagstractaties van Nederlandse kinderen in de prullenbak gooiden ‘want er zit varken in’ en gedoe met meisjes die niet mee mochten met zwemles of schoolreisje.
Het bericht over radicale zevendegroepers verbaasde mij dan ook totaal niet.
De ophef erover, dát is verbazend. Wat denken we nou? Dat de (achter)kleinkinderen van de gastarbeiders goed geïntegreerd raken? Als ze thuis alleen maar schotel-TV kijken? Als allerlei organisaties uit het thuisland, met Nederlandse subsidie, er alles aan doen om de bevolking in de diaspora islamitisch én Turks of Marokkaans te houden? Als wij maar blijven toegeven aan kwalijke nonsens als gescheiden zwemmen, radicalisme bestrijden met gesubsidieerde islam-light (yeah right) en slap gemiemel over respect (“kwetsende uitlatingen of tekeningen zijn gewoon niet nodig”)?
Het verbaast mij echt minder dan niets, dat onze klaslokalen vol zitten met pocketradicaaltjes. Als de ooit progressieve partijen al decennia hun bek houden over homo- vrouwen- en vrijemeningsuiting-rechten, dan krijg je dat. Maar wél komen ze meteen in het geweer om vluchtelingen welkom te heten en om een tegengeluid te laten horen tegen de paar honderd marginale, maatschappelijk teleurgestelde treurburgers die gezamenlijk Pegida Nederland vormen.
Echt?
Tegen die lui durven jullie wel, ‘progressief’ Nederland? Weten jullie hoe het in een AZC is, als je homo bent? Weten jullie wat die ontzettend welkome ‘vluchtelingen’ daar uitvreten tegen hun homoseksuele lotgenoten? Weten jullie dat er in AZC’s ook wordt opgelet of je wel op gebedstijden naar de gebedsruimte gaat? Weten jullie dat mensen die dat niet doen, op nogal dwingende wijze worden aangesproken door de AZC-taliban? Ik weet dat wel, want ik spreek met AZC-bewoners. Daarom, omdat ik van vrijheid hou, omdat ik anno 2016 geen discussie meer wens te voeren over de gelijkwaardigheid van alle mensen, ben ik tegen meer islam, en tegen meer vluchtelingen.
Zijn wij in de afgelopen tien jaar niets opgeschoten? De basisschooljeugd is eerder radicaler geworden. Met de huidige non-aanpak van de vluchtelingencrisis en de blijvende ruggengraatloosheid van met name de ‘progressieve’ types onder ons, gaan hier nog generaties jihadkleuters en polderradicaaltjes opgroeien.
Ik wil dat al die organisaties die zo lafjes-correct te hoop lopen tegen Pegida, hun tijd en energie besteden aan een waarlijk progressieve agenda. Ga de straat op voor homorechten, tegen jodenhaat, emancipeer islamitische vrouwen, maak de islam onschadelijk door het te ridiculiseren en bekritiseren zoals jullie wel durfden met het christendom, verklaar je solidair met degenen die in onvrijheid leven omdat zij bedreigd en beveiligd worden.
Ruim veertig jaar na de komst van de gastarbeiders zitten we met hun nazaten die radicaler zijn dan de besnorde mannen met hippe pakken die we kennen van de foto’s uit die tijd. Extremistische negenjarigen. Een schrander leeftijdgenootje kan zien hoe het zo ver heeft kunnen komen, maar zaterdag zullen de schuldigen aan dit drama hun verknipte boodschap van tolerantie voor de agressors weer over een plein doen schallen.
