En weer buitelt op Twitter iedereen over elkaar heen: OMG DE PERS STOPT!!! De usual suspects doen huiliehuilie. Een ‘kwaliteitskrant’ houdt er mee op. Gratis maar niet goedkoop was de slogan. Nee, 45 miljoen euro afkoopsom. En dat is dit jaar hè, gewoon voor het stopzetten van de persen en mensen die redactietje speelden duidelijk te maken dat voor niets de zon op gaat maar een krant maken geld kost. Geld dat als je geen abonnees hebt, elders vandaan moet komen: adverteerders. En bij een gebrek aan adverteerders uit de zakken van Marcel Boekhoorn c.q. de begroting van Wegener. Ja mensen, tot sint-juttemis zou dat doorgaan. Natuurlijk! In wat voor wereld leven jullie?
In de Telegraaf (en overal, keurig overgetikt van het persbericht) staat dat Marcel Boekhoorn het allemaal vreselijk vindt:
Ik dacht dat het mogelijk zou zijn om een winstgevende, gratis kwaliteitskrant voor de Nederlandse markt te maken en heb daarom veel geld in het project geïnvesteerd. Helaas werkte de advertentiemarkt niet mee. Maar ik blijf ontzettend trots op het in de afgelopen vijf jaar bereikte resultaat.
Maar zeg me wat het resultaat is? Failure die tientallen miljoenen euro’s gekost heeft – geloof maar dat Marcel Boekhoorn dat vreselijk vindt. Ook hij is een mens, al heeft hij miljoenen euro’s. Failure is het resultaat en niets anders. Voor tientallen miljoenen koop en (verbouw) ik de mooiste huizen, schrijf ik de leukste boeken, en hell, ik draai er zelfs een krant voor in elkaar, vijf dagen per week. Maar hoe noemen we het als niemand hiervoor wil betalen? Zelfs niet eens de kostprijs?
Een overbodig product.
Nou vooruit: een overbodig product dat door de markt niet begrepen werd omdat de marktomstandigheden tegenzaten.
Het was allemaal de schuld van de marketeers. En slechte advertentieverkopers. En vergeet de slechte marktresultaten niet. Oh, oh, oh er zijn zoveel redenen te verzinnen voor de failure die De Pers heet. Maar het allerslechtst zijn wel de inktkoelies, die neerkeken op andere gratis kranten en zichzelf op de borst klopten zijnde beter dan de rest want werkend voor de ‘kwaliteitskrant’ De Pers. Woordjesgoochelaars die zichzelf dat wijsmaakten terwijl ze werkten voor een overbodig product. En bij wie het niet opkwam dat ze zelf met al hun kwaliteiten overbodig zouden kunnen zijn.
Nou gefeliciteerd. Met je kwaliteitskrant. En je kwaliteiten. En nu lekker genieten van je kwaliteitstijd hè.
Ebru Umar (Den Haag, 20 mei 1970, de zon begon te schijnen, de vogels zongen hun hoogste lied) schrijft wekelijks over wat ze meemaakt in de breedste zin des woords. Umar is columniste voor onder meer dagblad Metro en het opinieblad voor de sportieve man Men’s Health.
