Ik had eergisteren de vader van Amy Winehouse kunnen interviewen. Live in London. Zijn boek Amy, my daughter komt een dezer dagen uit en moet verkocht. Hij wilde twee Nederlandse vrouwenbladen ontvangen en of ik in het vliegtuig wilde stappen.
Ik zei nee. Commercieel gezien een foutje, eerlijk is eerlijk. Ego-technisch gezien misschien ook wel – ik bedoel, de vader van Amy Winehouse, come on! Ebru Umar hoe kún je zoiets laten schieten?!
Maar ik voelde er gewoon niets voor. Ten eerste had ik geen zin om in het vliegtuig naar Londen te stappen – ik zit in Turkije, da’s toch snel vier uur vliegen. Zo’n gedoe, voor twintig minuten babbelen. Dan maar niet zeggen ‘Weet je wie ik gisteren heb gesproken? De vader van Amy Winehouse!’
Een man die zijn dochter heeft begraven
Maar de belangrijkste reden was eigenlijk dat ik me er niet prettig bij voelde. Een man spreken die zijn dochter heeft begraven. Een wereldberoemde en verslaafde dochter. Ja nou ja, ik wist gewoon niet wat ik er mee moest. Ik vind verslaafden eng, ik snap ze niet en ik snap al helemaal niet dat als je zo talent- en succesvol bent, je een verslaving nodig hebt om de dag door te komen. En na je dood schrijft je vader een boek over je. Lekker dan. Hij publiceert zelfs brieven die je aan hem gestuurd hebt. Het wringt – althans bij mij. Mitch Winehouse heeft het boek zogenaamd geschreven om ‘ouders van verslaafde kinderen een hart onder de riem steken’. Een standaardantwoord. Wat koop ik ervoor?
Maar toch
Tegelijkertijd ben ik mateloos nieuwsgierig.
Zou het rouwverwerking zijn?
Zou het aandachttrekkerij zijn?
Zou hij proberen zijn geweten te sussen?
Zou hij het zelf geschreven hebben?
Waarom staan die brieven van Amy erin?
Waarom houdt hij zijn verdriet niet privé?
Is het niet erg makkelijk scoren, een boek over de verslaving en het lijk van je dode wereldberoemde dochter?
Het zijn natuurlijk allemaal vragen waar geniale PR-antwoorden op voorbereid zijn. Maar ik koos voor Turkije, ik koos voor het zwembad. Waar via de iPhone een berichtje van de uitgeverij binnenfloepte: “Ik ga proberen een telefonisch interview voor je in te plannen met de vader van Amy Winehouse.”
Sex sells – maar onderschat vooral de dood niet. Ik reken erop dat de vader van Amy Winehouse me belt. Volgende week. Vanuit London. Er moet een boek verkocht worden.
Ebru Umar (Den Haag, 20 mei 1970, de zon begon te schijnen, de vogels zongen hun hoogste lied) schrijft wekelijks over wat ze meemaakt in de breedste zin des woords. Umar is columniste voor onder meer dagblad Metro en het opinieblad voor de sportieve man Men’s Health.
