Limburgs wijn-poëet Eric Sauter kan zijn negotie gevoelig beschrijven. Af en toe zelfs bezingen. Vloeiend als het Limburgs zèlf. Hoeveel slappe was heeft hij al niet uit mijn knip gedicht, al hield ik daar nog zo stevig de hand op. En hoe vaak heb ik niet moeten vaststellen dat wat Eric een gedicht van een wijn achtte, voor mij omgebouwd proza was. Omdat de beschrijving van de een nog niet hoeft te sporen met de ‘beleving’ van de ander. Wijnbeschrijvingen moet je proefondervindelijk leren interpreteren. Vooral als het om wijnen gaat die je waardeert zodra je ze zonder hulp van een wijnduider hebt leren ‘begrijpen’. Al hoeven ze je dan nog niet per se te smaken.
Maar ook zonder al dat begrip is drinkplezier bereikbaar. Dat is wat Sauter beoogt met z’n ‘Sélection 2013’. In de webshop aangeboden als ‘Non Grand Cru Classé’, afgekort NGCC. Hij vertelt erbij dat er bij die jaarlijks uitverkoren wijnen af en toe wel eens een ‘grand cru’ zit. Deze keer een Saint Emilion. Die met die aanduiding overigens in klasse absoluut niet kan worden vergeleken met een Grand Cru uit de Bourgogne.
Die Non Grands Crus Classés moet je zien als een soort adjunct-wijn. Een betaalbaar alternatief voor graaierswijnen. Oftewel voor top-Bordeaux met zwaar overtrokken prijzen. Zulke alternatieve wijnen zijn naar Franse classificatieregels lang niet altijd ‘van stand’, maar verdienen die status volgens Erics Maastrichtse proefteam wèl.
Non Grand Cru Classé, zoals door Sauter gebruikt, suggereert dat de kwaliteit in de buurt komt van die van topwijnen. En het is niet de eerste keer dat ik hier kenbaar maak die term niet op z’n plaats te achten. Een wijn is een Grand Cru Classé of hij is het niet. Zet je daar het woord ‘Non’ voor, dan kan dat niet betekenen dat ie het eigenlijk wèl is. Non betekent niet. Dus zo’n wijn is alles, behalve een Grand Cru Classé. En toch blijft Maastricht maar aan die eigen ‘vondst’ vasthouden. Want het klinkt zo voornaam. En het is zo herkenbaar als iets wat het nooit worden zal. Koppel je daaraan ook nog een prijs waarvoor die graaiers nog niet eens een vingerhoed vullen, dan denk je dat je goed zit.
Een paar doordenkertjes in de geest van Sauters redeneertrant:
En dat laatste zal Sauters bedoeling toch niet zijn.
Om de non-deju niet, zouden ze in Limburg zeggen.
John Bindels, auteur van het satirische boek Wijn met prik, werd in 2010 winnaar van de oeuvreprijs wijnjournalistiek, toegekend door de Wine and Food Association. Hij staat bekend om zijn kruistocht tegen reclamevervuiling in de journalistiek, tegen verhuftering van het taalgebruik en tegen wijntjespluggers die zich voor ’columnist’ uitgeven. Zijn collega Cuno van ’t Hoff noemde hem eerder: ‘Verreweg de scherpste wijncolumnist van ons land’. Wijnauteur Christian Callec kwalificeerde Johns columns als volgt: ‘Prachtige taal. Literatuur’.
