Crisis noopt tot samenwerken en samenwerken leidt tot gelikte plannen. Dat moeten PvdA, SP en GroenLinks gedacht hebben toen zij hun plannen ontvouwden voor een ander Nederland. Het is dan ook een gelikt plan geworden: prachtige woorden, briljante oneliners en bovenal plannen waar de Nederlandse burger zijn of haar vingers bij aflikt. Alles wordt socialer, de economie gaat in de hoogste versnelling en Nederland zal nog nooit zo duurzaam geweest zijn als onder deze drie partijen.
Duurzaamheid
Zo wordt er werk gecreëerd in de duurzame industrie. Door fors te investeren in duurzame energie en te desinvesteren in de fossiele variant neemt de bedrijvigheid in deze sector toe en dus ook de werkgelegenheid. Men vergeet echter dat dit geen extra banen oplevert, maar slechts een wisseling van werkgever betekent. Immers, waar gaan de mensen die nog werkzaam zijn in de fossiele sector anders naartoe? Maar wacht, er is meer.
Al investeer je honderd miljard euro in groene energie, daar plukt men in het gunstigste geval pas over vier á vijf jaar de vruchten van. Het idee dat men morgen of overmorgen een compleet zeepark met windmolens of biomassacentrales gebouwd heeft is lachwekkend en onrealistisch. Dat duurt, met vergunningen erbij, jaren. Nogal kortzichtig om dit aan te dragen als oplossing voor een crisis die om directe maatregelen vraagt.
Sociale woningbouw
Tevens stelt men voor om leegstaande kantorenpanden geschikt te maken worden voor sociale huurbouw. Mooi plan, eerlijk waar. Wat men ook hier er weer niet bij vertelt is dat daarvoor eerst de huidige eigenaren moeten worden uitgekocht, daarna de grond ontwikkeld moet worden en tenslotte middels subsidies het gebied weliswaar bewoond is, maar weinig tot niets oplevert en miljoenen kost. Om over het eindresultaat maar te zwijgen. Voorbeelden te over van gebieden waar dit heeft plaatsgevonden en waar nu wederom miljoenen worden gespendeerd om er nog iets van te maken. Sociale woningbouw is een mooi initiatief, maar werkt niet in de praktijk.
Financiering
Hoewel het gehele plan bol staat van het wensdenken en goedkoop populisme, spant de laatste alinea echter de kroon. Nergens een deugdelijke onderbouwing, nergens financiële cijfers. Slechts het regeltje: “Als méér geld nodig is vragen we dat aan de sterkste schouders: een solidariteitstarief…” om de plannen te financieren. Ergo: ‘U kunt ons rustig onze gang laten gaan, wij zorgen voor een socialer en beter Nederland. De kosten worden gedekt door de wat beter verdienende burger’. Schandalig. Alsof het verhogen van de belastingen hét antwoord op de crisis is.
Er is niets mis met het aandragen van alternatieven zoals ‘Een ander Nederland’, het is soms goed om een tegengeluid te laten horen. Hier slaat men echter de plank volledig mis. Wensdenken en rammelende onderbouwing moeten de crisis oplossen. Echte maatregelen worden niet genomen maar zaken worden slechts anders ingevuld. De minder bedeelden worden niet geholpen, maar de schulden van de overheid zullen daarentegen wel heel snel oplopen. Dat moeten we niet willen met zijn allen, toch?
Foto CC: Jos van Zetten
