“Je hebt ook gelijk Bert. Nu ik eenmaal een schwalbe heb toegegeven, kan ik beter ook eerlijke interviews geven. Bij PSV heb ik van die aardige Spaans sprekende meneer geleerd dat je een beetje moet liegen, maar ik ben nu dertig dus wat heb ik te verliezen? Ik dacht altijd dat mensen die teksten als ´het gaat om de groep´ en ´we hebben een geweldige trainer´ zouden geloven, maar laatst vertelde mijn vader dat zelfs thuis iedereen afhaakt. En hij kan het weten want ik heb een hele verstandige vader.”
“Kun je je dat interview met Van Basten herinneren in een VI-special waarin hij vertelde dat een bijstandsvrouw 10.000 gulden verdient? Dat was ook zo’n eerlijk interview, maar hij heeft dat niet doorgezet. Ik zal beginnen met de coach. Van Gaal is best een aardige vent hoor, maar hij heeft al wat fouten gemaakt. We raakten tegen Mexico en Australië geen bal geraakt en dat komt door dat rare systeem. Het dodelijk is juist dat we tegen de toplanden als Duitsland 5-3-2 spelen en tegen de Costa Rica-achtige ploegjes moeten we gewoon vol op de aanval. Vlaar is prima in vorm dus die redt het met De Vrij samen prima tegen Ruiz. Gelukkig hebben wij ervaren mannen erbij dus een klein verhaaltje in de rust was genoeg om weer normaal te doen.”
“Het is verder een prima toernooi, maar in de zesde week word je wel een beetje moe van al die mannen om je heen. Gelukkig ben ik zo’n beetje de leider en dan krijg je iets meer voor elkaar. Zo heb ik onze derde keeper een scheerschuimverbod gegeven want hij bleef maar van die strepen trekken als je met je stokbroodjes naar de eettafel wandelde. Ik heb ook geregeld dat ik niet die slechtje potjes van Iran hoeft te bekijken. Laatst ging ik even lekker naar dat aardige museum in de buurt van het hotel, mooie schilderijen man.”
“Ach, weet je Bert zo’n WK is verder prima maar verder heb ik niet zoveel met die voetbalwereld. Er zijn weinig mensen die normaal doen en mij boeit vooral dat voetballen zelf natuurlijk. Straks over een jaar of drie is het allemaal voorbij, dan zal ik netjes iedereen een hand geven en zien ze mij niet meer terug. Nooit meer vragen van journalisten over hoe ik mijn eitje eet. Gelukkig kan ik heel goed helemaal niets doen. Ik heb altijd onthouden wat André van Duin zei over pensioen; je moet een kleine activiteit overhouden om je bed voor uit te komen, maar met kinderen verveel je je nooit natuurlijk. Ook wel relaxed dat we weer normaal doen. Laatst was mijn vrouw er niet en toen miste ik opeens de krant. Bleek dat die helemaal niet automatisch op de bank gelegd wordt, maar in de brievenbus.”
“Ik zal het niet missen; de schreeuwerige coaches, de gasten van 20 die alleen aan geld denken en de Graydonmannetjes in de marge die van het voetbal willen profiteren. Er is één ding wat ik enorm zal gaan missen, maar dat is misschien een beetje lastig uit te leggen. Dat is het gevoel dat je vandaag door niemand te stoppen ben. Het idee dat je een bal aanneemt op het middenveld en zeker weet dat je hem over twintig seconden binnenschiet, geeft een gevaarlijk soort zelfvertrouwen. Als je dat een keer hebt meegemaakt, wil je dat het liefste doortrekken naar de rest van het leven en dan gaat het niet goed. Ik hoop dat die herinnering aan het briljante vervaagt als ik straks op het schoolplein meedoe aan de traditionele wedstrijd tegen de meesters en juffen. De kunst is: weten hoe dat was, maar er nooit meer naar terugverlangen.”
“Ik heb daar wel een oplossing voor. Grasmaaien. Ik koop straks zo’n veel te groot groen ding en ga lekker rondjes rijden rond mijn huis. Op mijn iPhone zal ik elke dag een nummer draaien van een oude solo-CD van Huub van der Lubbe. Morgen begin ik meteen, heet het Bert. Zo zit ik hier iedere avond, weer neem ik mij allerlei voor. Zo kan het niet langer, zo blijf ik behanger en de tijd tikt genadeloos door.”
