Het gaat niet. Sting zingt Inch’Allah in Bataclan. Een lied over islamitische vluchtelingen, op de plek waar een kleine honderd mensen zijn vermoord door een islamitische terreurgroep die deels met de vluchtelingenstroom is meegedobberd naar Europa. Bandleden van Eagles of Death Metal, die hun publiek zagen sterven in de islamitische kogelregen, mochten (of wilden?) niet naar binnen vanwege kritiek op islam en de door hen veronderstelde, maar onbewezen betrokkenheid van islamitische Bataclanmedewerkers.
Ik wilde daar een column over schrijven voor u, maar eerlijk gezegd vooral voor mezelf want je kan het maar beter kwijt zijn, zo iets.
Maar het gaat gewoon niet. Ik lees en herlees en kom domweg niet verder dan ongelovig “Nee…De. Fuck.” mompelen. Dat deed u zelf ook al dus daar hoeft u niet andermans columnpjes voor te lezen. Het spijt mij, meer zit er niet echt in, u kunt beter iets voor uzelf gaan doen of morgen de Voetnoot van Arnon lezen want hier gaat u geen geruststellende of strijdlustige woorden vinden om uw zwalkende gemoed richting te geven.
Inch’allah, als allah het wil. In dit neo-Orwelliaanse tijdperk, waarin de stuiptrekkingen van de verslagen maar nog terugvechtende gaslighting elites allengs desperater en onwaarachtiger worden, kan je gewoon zingen over de wil van allah op de plaats van een islamitische slachtpartij. Of je het Horst Wessellied zingt op een Auschwitzherdenking.
Dit is de wil van allah:
