Een columnist hoort te associëren bij het leven. Neem ons lezers mee in scherpe vergelijkingen, verras en verbaas ons, laat ons (glim)lachen. Politiek columnist Peter Wierenga probeerde dat woensdag met deze kop: ‘een schizofreen is nooit alleen‘. Die ingeburgerde volksgrap gaat uit van het vooroordeel dat schizofrenie en een meervoudige persoonlijkheidsstoornis hetzelfde zijn en dat klopt niet.
Schizofrenie is een stoornis waarbij geen onderscheid meer gemaakt kan worden tussen werkelijkheid en hallucinaties. Iemand heeft dan vaak waanbeelden en psychoses. Een schizofreen heeft geen meerdere persoonlijkheden en is dus wel degelijk alleen. Zelfs Wikipedia weet dat. Wacht, ik Google het even voor je.
Juist door dit soort volksoordelen staan psychiatrische patiënten sociaal gezien steeds meer alleen. Terwijl, als je er de DSM-V op naslaat, je zult zien dat de zogenaamde gekkies eigenlijk doorgeslagen normalen zijn. Als het goed is, herkent iedereen altijd wel iets in de symptoombeschrijvingen, in milde vorm. Gek gedrag is namelijk gegrond in normaal gedrag. En wie bepaalt trouwens wat normaal is? Onze maatstaven van normaal sluiten elke dag de afwijkingen buiten. Terwijl een afwijkende blik ons net wat scherper houdt.
Zo is er een scène in “de gelukkige huisvrouw” waarin een psychiatrische patiënt in een inrichting zich inbeeldt dat hij Jezus is. Tegen een andere patiënt zegt hij: “Stel nou dat de echte Jezus ook iemand was die alleen maar dacht dat hij Jezus was? Alleen kon hij het zo overtuigend brengen, dat iedereen geloofde dat hij de echte Jezus was.” Zo gek klinkt dat toch niet?
Als we willen dat mensen met een psychische aandoening zich staande kunnen houden in de maatschappij, mogen we wat meer begrip en respect opbrengen voor de ziekte die ze hebben. En Peter Wierenga, dat begint bij het weten wat zo’n ziekte eigenlijk inhoudt, voor je een vergelijking trekt.
Kiki Bakker schrijft meestal over vrouwen en wat hen bezighoudt, maar vandaag even niet.
