Scène 1: Diederik “Judas” Samsom spreekt wijze woorden over het gebrek aan draagvlak voor de Europese Unie, en dat dit wel eens verband zou kunnen houden met de wijze waarop het verdrag van Lissabon – na het nee tegen de Europese Grondwet – door de strot geduwd is. Dat moet dit keer anders, nu we de Europese boot samen aan het repareren zijn, bast den Died’rik in de landelijke avondcourant. Een referendum! Over een nieuw verdrag!
(geklap, gejuich, doek valt)
Scène 2: Mark “Kwade Genius 1” Rutte laat in het debat over de Staat van de Unie vallen dat alwat er nu vertimmerd wordt in Brussel, waar hij overigens met zijn neus bovenop heeft gezeten, eigenlijk prima past binnen de kaders van het huidige verdrag. Vraag niet hoe de eurocrisis dan in godesnaam heeft kunnen ontstaan, als al die maatregelen altijd al mogelijk waren, de overdracht van bevoegdheden die op dit moment geregeld wordt (Brussels toezicht op de Nederlandse begroting, die in april al klaar moet zijn). En vraag ook niet hoe het kan dat Rutte een wijziging van het Europese verdrag eerder nog onvermijdelijk noemde. Nee nee, mompelt Rutte in zijn onnavolgbare stijl, met een verdragswijziging open je een ‘can of worms’. Geen nieuw verdrag dus. Ai. Gegil op de publieke tribune. Referendum begint onder gruwelijke pijnen dood te bloeden.
(boegeroep, tranen)
Scène 3: Reddende Engel Jesse Klaver, met zijn gezalfde lange haren, rent het podium op. “Meneer Rutte, een smeekbede, alstublieft, hoor mij aan!” Versteend luistert de premier naar de met trillende stem voorgedragen motie. “Of meneer Rutte en zijn kompanen dan toch zeker alles uit de kast zullen halen om ervoor te zorgen dat uiterlijk 2019 een nieuw Europees verdrag gesloten wordt, dan zullen wij de patiënt tot die tijd in leven trachten te houden. Met drugs, bloedtransfusies en schuimende opiniestukken moet dat lukken. Alstublieft?”
Rutte kijkt met een minzaam lachje opzij en fluistert iets in het oor van Frans “Kwade Genius 2” Timmermans. KG1 en KG2 steken synchroon hun duim omlaag.
(doodse stilte, doek valt)
Slotscène: De laatste strohalm. Stemmingen aan het eerbiedwaardige Binnenhof. De motie van Reddende Engel wordt voorgelezen. De Kamervoorzitter kijkt indringend naar Diederik Samsom. Judas slikt een keer en schudt dan langzaam, tergend langzaam zijn hoofd. Verslagenheid en onderdrukt gesnik op de publieke tribune. Ergens in een achterkamertje klinkt een vlakke piep. De stekker gaat eruit: R. is niet meer.
(doek valt definitief)
Peter Wierenga is columnist en journalist voor De Nieuwe Pers.
