Ongelofelijk vervelende hipsterkoemjoenitie Vice (hun Amerikaanse moedersite is wel tof, de Nederlandse versie wordt bevolkt door policor Online Native Millennials of hoe we dat volkje ook moeten noemen) heeft een moetkunnen-scoopje: een baby met vijf ouders. JAWEL. De combi homokoppel-lesbisch koppel die gevieren een kind krijgen, daar zijn we wel soort van aan gewend. En ook onder hetero’s is het hebben van vier ouderlijke figuren niet uitzonderlijk: papa en mama die gescheiden zijn en beiden nieuwe partners vonden, het komt vaker voor.
De papa’s in dit postmoderne sprookje hebben gedrieën een polyamoreuze verkering, dus komt de teller op vijf ouders. Voorlopig, want de kans dat de stellen uit elkaar gaan en een nieuwe verkering opdoen bestaat en zal het oudertal verder doen oplopen.
Ja maar wat gééft het nou, er word toch van zo’n kind gehouden, als die mensen maar gelukkig zijn, beter dit dan een lief klein kindje dat bij kutouders woont, je bent toch geen spruitjesknagende kleinburger en moet kunnen, toch?
NEEN.
Nee, sorry, nee. Dit is belachelijk. En zielig. Ja, ik ben voor gelijke rechten voor mensen van alle geaardheden om kinderen te krijgen en op te voeden. En ja, ik denk dat homostellen dit net zo goed kunnen als hetero-ouders. Nee, ik vind homoseksuelen of polyamoreuzen niet vies of minderwaardig. Ik zal niet pleiten voor dingen verbieden of dreigen de kinderbescherming te bellen maar als zij met hun hele hebben en houwen in een artikel mogen (de details over spermaklodders vliegen de lezer om de oren), dan mag ik er iets van vinden. Zo is het ook wel weer.
En ik vind het dus bespottelijk. Een hele nare uitwas van progressief egocentrisme. Sinds we onze vruchtbaarheid kunnen controleren is een kind krijgen sowieso een egoïstische keuze, maar dit is een project dat leest als een must-have levensvervulling-itempje op een blasé-grenzeloze bucketlist. Homopolyamoreuze vijfpersoons anti-burgerlijke liefdesbaby, check!
Juridisch alles dichtgetimmerd om alle vijf aan boord van MS Ouderschap te krijgen. Deeltijdplanning, co-ouderregels, lekker de kroeg in kunnen met vrienden want met vijf ouders is er altijd wel eentje die dienst heeft qua junior. “Ook zijn de rollen op zo’n manier verdeeld dat geen van de vijf emotioneel iets tekort komt. Dewi: “We hebben heel veel kruisbestuiving toegepast, om iedereen in te dekken, zeg maar.” Goeie genade. En qua emotioneel tekort komen en indekken, ehm, klein detail hoor maar het hele stuk gaat alleen maar over het ouderschap van de vijf en niet over het product van dit time share hebbeding: het kind.
“Mama, mag ik buiten spelen? Mijn mede-mama en zaadvader vinden het goed. Nee mijn wenspapa is niet thuis en van mijn polyamorievader moest ik eigenlijk eerst huiswerk maken maar ik zei Puh, jij bent mijn biomama niet DUS. Maar mag het, mam?”
Iedereen is ingedekt met kruisbestuiving, juridisch en emotioneel, behalve het proefkonijntje van dit postmoderne experiment. Ik hoop oprecht dat het goed gaat, niet voor de vijf prinsjes en prinsesjes Keuzestress-Nooitgenoeg, maar voor hun zoon. Dan noemt u mij maar bekrompen en kleinburgerlijk, maar dit lijkt me niet goed voor kinderen.
