Het nieuwe parlement is nauwelijks aan z’n eerste debat begonnen of de scheldpartijen, bedreigingen en aangiftes vliegen ons weer om de oren. Krantenkolommen en sociale media zijn het slagveld dat moet doorgaan voor het maatschappelijk debat. Maar met een superieure moraal en een tas vol haat valt er geen debat te voeren. Het uitschakelen van de ander is het echte doel. Bekende opiniemakers deinzen nergens meer voor terug om dat doel te bereiken.
Het kersverse Kamerlid Baudet is al weken de ‘vrouwenverkrachter’, ‘fascist’ en ‘racist’, waar tegenstanders hem dagelijks graag voor uitmaken. Wilders heeft deze week aangifte gedaan tegen activiste Anne Fleur Dekker van GroenLinks die – ironisch bedoeld of niet – opriep Wilders met stenen te bekogelen. En vervolgens is de activiste zelf ondergedoken, omdat zij zich bedreigd voelt. Welkom bij het maatschappelijk debat. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Zeker, de hordes anonieme twitteraars die dreigen en schelden zijn lastig en zelfs een enkele keer gevaarlijk. Maar mensen die de moed ontberen om met open vizier op te komen voor hun overtuiging of die van een ander ter discussie te stellen, zijn überhaupt geen serieuze gesprekspartners. Dat zijn wel de opiniemakers op websites, televisie en in kranten. Wat bezielt hen politieke tegenstanders aan te vallen met de middelen van hun anonieme volgers?
Dieptepunt deze week was de tweet van cabaretier Erik van Muiswinkel, die de heksenjacht op volksvertegenwoordiger Baudet een nieuwe impuls gaf met de oproep hem aan te vallen waar mogelijk.
De afgelopen weken is Baudet opeens een gevaar voor vrouwen geworden en Van Muiswinkel ziet wel wat in een preventieve uitschakeling. Om de vrouwen van Nederland van dienst te zijn.
De agressie van Van Muiswinkel sluit naadloos aan op het beeld dat tegenstanders inmiddels van Baudet hebben opgetuigd. Dat is het beeld van een gevaar voor de samenleving. Zoals Wilders dat zou zijn en Fortuyn dat ooit geweest zou zijn. Volkskrant-columniste Asha ten Broeke liet geen twijfel bestaan over dat gevaar en omschrijft Baudet als een fascist, die houdt van het verkrachten van vrouwen. Dat vond Ten Broeke nooit eerder, maar pas toen zij geschrokken was van zijn verkiezingssucces.
Het fascisme en de vrouwenverkrachting van Baudet waren allemaal terug te vinden in één column, één uitspraak en een roman. De karaktermoord is een laffe uitweg, om het debat te mijden over verschillen van opvatting. Breng Fortuyn in verband met de Holocaust (wat D66-leider Thom de Graaf deed), bestempel Wilders als racist, noem Baudet een fascist en klaar ben je.
Wat moet de samenleving met een fascistische vrouwenverkrachter? Van Muiswinkel weet wel raad. En hij is niet alleen. De demonisering doet zijn werk en Baudet heeft al een hele reeks bedreigingen aan zijn broek.
Een auteur van de VARA-website Joop.nl fantaseert openlijk over een ernstig ongeluk dat hij Baudet toewenst.
Je zou kunnen volstaan met de conclusie, dat deze haat en persoonlijke aanvallen beschamend zijn voor het maatschappelijk debat, als ze niet zulke ernstige gevolgen kunnen hebben. Het historisch besef bij mensen als Ten Broeke en Van Muiswinkel is verontrustend gering. Niet alleen hebben ze geen benul van wat fascisme is, ze blijken ook niets te hebben geleerd van waar de demonisering van Fortuyn toe heeft geleid.
En fascisten zijn niet in staat een andere mening te verdragen. Die gaan snel over op intimidaties en geweld.
Deze column werd eerder gepubliceerd op RTL Z.
