De Nederlandse bevolking staat stil. De groei is eruit. Het afgelopen jaar zijn er maar 35.000 Nederlanders bijgekomen. We zitten nu net onder de 17 miljoen inwoners, en daar blijven we de komende decennia ook op hangen. De prognoses geven aan dat we de komende decennia blij mogen zijn als we dat lichte overschot vasthouden, en dat we dan rond 2060 wellicht tegen de 18 miljoen aan zitten. Maar dat is dus over een halve eeuw – een wankele, minieme groei, die al te gemakkelijk kan omslaan naar een daling. Nee, we zitten aan de top.
En daarbij worden we in snel tempo ouder. De minieme groei hebben we namelijk te danken aan immigratie, niet aan geborenen. Zonder immigratie zaten we allang in de min. Maar die immigranten (overigens voor het overgrote deel géén moslims, mocht u daarvoor bang zijn) hebben een nadeel: ze zijn niet piepjong. Daarmee komt het gevaar van de vergrijzing nog sneller dichterbij.
Nu zijn er types die het einde aan de bevolkingsgroei verwelkomen. Van die types die al jaren waarschuwen voor de ongeremde groei van de wereldbevolking. Daar krijg je hongersnoden van. En straks is er geen oerwoud meer over. Die types richten hun aanvallen vooral op de ontwikkelingslanden, want daar zouden ze hardnekkig weigeren om de pil te slikken, ook al delen we die gratis uit. Welk een schande!
Probleem is, ten eerste, dat de bevolkingsgroei bijna overal allang is afgevlakt tot ‘beschaafde’ getallen. Daarmee is de groei aldaar nog niet verdwenen, want er zijn daar momenteel héél veel jongeren die ook nog ‘beschaafd’ twee, drie kinderen willen. Daar doe je niks tegen.
Ten tweede, dat als het om het plunderen van de planeet gaat westerse consumenten veel meer boter op hun hoofd hebben dan die arme zwartjes. In plaats van dat wij hen daar de pil opdringen, zouden zij juist hier moeten komen, en al onze dure auto’s moeten weghalen. Maar iets zegt mij dat die rationele aanpak hier niet echt gewaardeerd zal worden. We steken liever het beschuldigende vingertje uit.
De krimp van de bevolking (reken daar maar op) is natuurlijk geen uitzondering; heel Europa zal de komende decennia dunner bevolkt raken – en ouder worden. En dat zal uiteraard funeste gevolgen hebben voor de Europese economie. Oudere arbeiders zijn aandoenlijk om te zien, maar ze zijn duur en minder flexibel. We hebben al geen goedkope arbeidskrachten meer, maar we konden nog ruim een halve eeuw meedoen als het gaat om het vervaardigen van technologisch hoogwaardige producten.
Die voorsprong verliezen we nu in hoog tempo. Nog even en ook de luxe producten (waarbij arbeidskosten geen rol spelen) komen niet meer uit Parijs of Milaan maar uit de BRIC-landen. De verschillen vallen weg, er komt een economisch level playing field – maar wat overblijft is het grote Europese nadeel: haar krimp. Haar vergrijzing.
Het enige dat Europa kan redden van een chronische economische recessie, is de influx van een nieuwe generatie jongeren. Niet eens zozeer goedkope arbeidskrachten, als wel dynamische, flexibele jongeren die de strijd aan kunnen met diezelfde jongeren elders.
We zouden autochtone Nederlanders kunnen oproepen om meer kinderen te nemen, maar het staat al vast dat dat geen effect zal hebben. Niet omdat Nederlanders zo bezorgd zijn om de wereld, maar omdat ze weten dat kinderen welvaart kosten. Liever een extra vakantie per jaar, dan een extra mond te voeden.
Nee, de enige oplossing is immigratie. Vesting Europa zal de grenzen open moeten gooien. Voor de redding van Europa – en onze welvaart. De xenofoben onder ons zullen zich moeten realiseren: het wordt immigratie of recessie, de rest van je leven, en inleveren die smerige auto. Dan is de keuze snel gemaakt.
