Ik zeg u: Europa, het gaat wat wórden! Terwijl de ganse wereld in de stress schiet om economische groei, grondstoffen, voedsel en andere zaken in de sfeer van eerste levensbehoeften, discussiëren we in Europa over, pak ‘m beet, het aantal vrouwen in directiefuncties. Over de kleur schmink, die helpers op een pakjesboot op hun gezicht mogen smeren. Over de wel of niet rolbevestigende afbeeldingen in speelgoedfolders. Over de zin en onzin van geluksstatistieken.
Over onvoldoende homovriendelijke regimes elders op de wereld. Over het toelaatbare blootoppervlak van het jurkje van een nieuwslezeres. Over de juridische aspecten van lokpubers. Over de wenselijkheid en slagkracht van dierenpolitie en -ambulances. Over welke politieke peiling betrouwbaar is. Over wat het nieuwe zwart wordt. Je kunt daar natuurlijk badinerend over schrijven in de trant van ‘wát-een-stelletje-verwende-nesten-die niks-beters-te-doen-hebben’, maar dan heb je het, volgens mij althans, totaal niet begrepen.
De Asha ten Broeke’s en Quinsy Gario’s van deze wereld vormen de toekomstige parels van ons continent. Zij zijn de folkloristische trekpleisters van het Nieuwe Europa. Als je toeristen uit Azië of Latijns-Amerika een dagje actievoeren tegen Zwarte Piet of seksistische cadeaufolders aanbiedt, voorspel ik overbelast bagagepersoneel op Europese luchthavens. Zoiets moet voor de pas welvarende klassen, die net hun eerste auto of wasmachine hebben aangeschaft, ongeveer hetzelfde zijn als het opsteken van een eerste joint: opeens vallen alle zorgen van je af, voel je je vederlicht en kun je je drang tot wereldverbetering in een kwestie proppen waar niemand een hapje meer of minder door zal eten. Misschien beschikken we in Europa dan niet over de allerhoogste bergen, met Asha en Quincy zit je wel op het uiterste topje van de Maslow-piramide, waar je slalommend je eigen zielenheil kunt completeren in een strijd waar geen schrammetje of andersoortig bloedvergieten aan te pas komt. Dat moeten we koesteren! Dat is onze broodwinning van morgen en overmorgen!
Maakt u zich geen illusies: de Asha’s en de Quincy’s zullen aan het langste eind trekken. Iedereen zal uiteindelijk getemd worden. En als een figurant door het decor van Museum Europa wandelen. Het Europees Parlement stelt niet alleen, tot op het promillage nauwkeurig, vast hoeveel dioxines er mogen zitten in een plastic poppenhuis. Er zullen ook regelingen van kracht worden die minutieuze normen voor datingsites voorschrijven en, in het verlengde daarvan, kwaliteitseisen stellen aan menselijke relaties, die natuurlijk van A tot Z geweldloos en liefdevol dienen te verlopen. Er zullen door alle lagen van de samenleving diversiteitspacten worden gesloten, opdat er rechtvaardige aantallen homo’s en biseksuelen in de hoveniersbranche, of welke branche dan ook, werkzaam zullen zijn. Er zullen minutieus vertakte systemen van camera’s en sensoren op kinderdagverblijven en scholen worden geïnstalleerd, zodat Europa alle ratjes en er in een vroeg stadium uit kan zeven en het hoofdpijndossier ‘pesten’ van de agenda kan worden afgevoerd. U kunt lachen om dit toekomstbeeld van ‘Big Sister Is Watching You’, maar kijk eens naar een prachtig en hip initiatief als @decorrespondent: daar wordt met wat dan heet ‘de waan van de dag’, ofwel de ondoordachtheid van de wereld buiten de redactieburelen, de strijd aangegaan. Alles wat nog stinkt, ruikt of boeren laat wordt er gesmoord in redelijkheid, overleg en ellenlange essays. En als je aanzit bij de tafel van Pauw & Witteman en wat meewarig in de richting van speelgoedfolderactiviste Asha ten Broeke kijkt, ben je volgens Correspondent Vooruitgang @rcbregman, en ik citeer zijn tweet, ‘een holbewoner’. U mag dat laatste, nota bene uit het toetsenbord van een welopgevoede en officiële @correspondent, een verrassende oprisping van agressie vinden, maar ik zou zeggen: wen er alvast aan! Rutger Bregman symboliseert de toekomst. Het bloed dat uit zijn gezicht is weggetrokken loopt één op één parallel met de vrijheid die, aangemoedigd door hem en zijn kornuiten, uit Het Oude Continent zal weg lekken. Opdat-Er-Alleen-Nog-Gezonde-Diversiteitsgeoriënteerde-En-Niet-Rolbevestigende-Speelgoedfolders-Zullen-Verschijnen. Verheugt u zich ook al op zo’n uitgebalanceerde en door kwaliteitskeurmerken dichtgeplamuurde toekomst? De Correspondent Ongelijkheid, Globalisering & Armoede, ene Dick Wittenberg, zie ik al handenwrijvend murmelen: ‘Ja, ja! Liever vandaag dan morgen!’
Tot slot: ikzelf vorm wellicht een goed voorbeeld van de lokroep van de feminisering. Ook ik ben, uit onvrede met het geblaat van veel media, lid geworden van @decorrespondent. Eigenlijk heb ik nooit zin om naar de site te gaan en die ellenlange verhalen te lezen, maar het idee dat ik tegenover ‘Shownieuws’ en ‘RTL Boulevard’ bijdraag aan – excuzes le mot – ‘een stukje kwaliteitsimpuls voor de samenleving’ geeft me, geloof ik, wel een snobby goed gevoel. Ook in mij voltrekt zich de overgang naar de Superbeschaving, het volstrekt gefeminiseerde Europa, waar we vanaf het strand met onze hoogopgeleide breinen en bijbehorende iPad’s zwaaien naar verdrinkende bootvluchtelingen, die ook zo graag eens willen zuigen aan de tieten van de EU.
Ik hoor Asha ten Broeke vanuit haar zitkuil al roepen: ‘Wees blij dat jullie verdrinken! Hoeven jullie die rotfolders van Bart Smit tenminste nooit onder ogen te krijgen!’
Hans van Willigenburg heeft dikwijls geen zin in Toekomst en Vooruitgang en vraagt zich indringend af of hij een zelfstandig Correspondentschap ‘Obstructie’ moet initiëren.
