Het leek ‘fake news’ maar het was echt waar. De Zweedse regering, de zelfbenoemde ‘eerste feministische regering ter wereld’, bracht een bezoek aan een land waarin brute mannen heersen: de Islamitische Republiek Iran. De Zweedse ‘rood groene’ regering wordt gedomineerd door vrouwen. Zij paradeerden in islamitische kledij langs de Iraanse president Rouhani. Die heeft 3.000 executies op zijn naam staan, onder wie ruim 70 vrouwen.
Zweden, ooit het land van Abba, Olaf Palme en Pipi Langkous, is binnen een generatie cultureel omgeploegd. Onder leiding van vrouwen. De kopstukken van het ‘feministisch buitenlands beleid’, winden er veel doekjes om. Het was de totale zelfonderwerping. Ann Linde, de minister van handel die vorm geeft aan de feministische diplomatie, was vrijwel volledig toegedekt met een lange zwarte jas en opvallend grote hoofddoek. Dat was nog eens anders dan Europees Parlementslid Marietje Schaake die in 2015 in Teheran verscheen met een afgezakte blauwe hoofddoek waar haar blonde haren onderuit staken. Iraanse parlementsleden noemden Schaake een ‘schande’. De Iraanse pers vond haar een ‘probleemgeval’. Over de Zweedse feministische garde waren ze lovend.
Iraanse strijders voor vrouwenrechten haalden uit naar de feministische ministers. Activiste Masih Alinejad zei: ‘Zweedse vrouwelijke politici zijn hypocrieten. Zij zijn alleen maar in Iran voor het geld’. Sinds de atoomdeal tussen Iran en enkele grote landen plus de EU is handel weer toegestaan. Zweden is qua hoofd van de bevolking de derde exporteur van wapens. Uiteraard een feit waar Zweden zedig over zwijgen omdat het niet strookt met hun reputatie als gidsland. Tijdens de Iraanse revolutie in 1979 demonstreerden Iraanse vrouwen tegen verplichte islamitische kleding. De ayatollahs sloegen elk verzet neer.
Vicepremier Isabella Lövin ziet ‘geen enkel conflict’ tussen de Iraanse executies van homoseksuelen, opponenten, vrouwen plus zelfs minderjarigen en de Zweedse handelsdelegatie in Iran. Niet Rouhani maar de Amerikaanse president Donald Trump is de bedreiging. In The Guardian schreef ze: ‘De wereld heeft vooral nu nood aan leiderschap inzake vrouwenrechten’.
Dit bezoek is een angstwekkende voorafspiegeling. Zweden (10 miljoen inwoners) is bezig zichzelf af te schaffen via culturele transformatie. De politieke elite ziet zich als ‘humanitaire supermogendheid’ en heeft de laatste 15 jaar 650.000 asielzoekers opgenomen. Tijdens de zomer van 2015 kwamen er 163.000, naar verhouding meer dan naar Duitsland. Een huilende vicepremier, de groene Åsa Romson, moest de poorten sluiten omdat Zweden de mensenstroom niet aankon. Net als in Duitsland leidt het grote aantal tot spanningen en ‘incidenten’. Stedelijke gebieden zijn in de ban van bendes. Een sterke rechtse partij, de Zweedse Democraten, is het gevolg.
Waar blijven de mannen? In Zweden is feminisme religie; de Zweedse man wordt gedresseerd tot houten klaas. De premier, Stefan Löfvén, is eigenlijk een laatste overblijfsel in de ‘eerste feministische regering’. Taak van de regering is volgens de website: ‘het voorkomen en bestrijden van mannengeweld tegen vrouwen’. Is het omgekeerde niet eerder het geval? De Zweedse man wordt mentaal ontmand. De volgende asielstroom komt uit het Noorden. Zweedse mannen die hun ‘Feministische Volksrepubliek’ ontvluchten. Opent onze nieuwe regering ook voor hen de poort?
