‘Dit is niet de norm’, schrijft Fidan Ekiz in een emotioneel betoog over haar avond en nacht temidden van Erdogan hooligans in Rotterdam afgelopen weekeind. ‘Die demonstranten bij het consulaat zijn niet de norm. Wij -de zwijgende meerderheid – moeten onze stem laten horen’. Ze strijdt al jaren als journalist ‘tegen polarisering en voor meer nuance in de negatieve berichtgeving over buitenlanders’, schrijft ze, en nu ziet ze dit ‘allemaal onderuitgehaald’. Ook afgelopen zondag bij een ochtendprogramma van WNL, zittend naast Mark Rutte, is ze duidelijk hierover. Dit is niet die groep waar zij zich mee identificeert, die geen dictator willen. Het maakt haar kwaad.
Dan zegt ook Rutte over de Turkse rellen: dit is niet normaal. En: “Doe normaal.”
We worden wel vaker gevraagd -door politici, journalisten- om over een soort berg heen te kijken waarachter al het normale zich ophoudt, waar Turkse Nederlanders leven die geen wrok koesteren tegen Nederland en lijdzaam toekijken, ‘in een spagaat’, hoe hun oorspronkelijke landgenoten de integratie verpesten. ‘Normaal’ is in die context de groep ‘redelijke mensen’, die zich geen raad weet met alle negativiteit, haat over en weer, terreur en gekte. En het klopt wat Ekiz zegt, we zien inderdaad geen welwillende, gematigde moslims, of seculiere Turken de straten opgaan in protest tegen Erdogan. We zien geen – intellectueel – debat waarin we iets anders meekrijgen dan de onvrede van ‘Allahuekber’ roepende vlaggenzwaaiers, haatimams, DENK-opruiers, en andere usual suspects die op hoge poten respect komen eisen en discriminatie roepen. Behalve misschien rechtsgeleerde Afshin Ellian, die overigens ook op de bank zat in dezelfde WNL-uitzending, maar die als afvallige moslim, en ‘rechtse’ wetenschapper slechts een besmuikte lach kreeg voor zijn ‘Hulde!’ voor Nederland.
Maar dat is allemaal wél normaal. Dat is juist wél de norm, de hele bedoeling. Pas vanaf dat besef kun je verder denken over het probleem dat Ekiz aankaart. De stille thuisblijvers, de gematigden, de afvalligen, de seculieren, de islamcritici, zijn allemaal abnormaal door decennialang islam-subsidies en de politiek correcte houding ten opzichte van de intimidatie die we nu op de straten zien, die al lang in de maak was. Door de steun voor ultra-nationalisten, voor Milli Görüs en de Grijze Wolven, zoals Ekiz zelf ook aangeeft, maar ook door het algehele cultuurrelativisme. Er wordt nu gewoon geoogst wat er gezaaid werd. Je kan in alle redelijkheid niet eens meer van een stille meerderheid verwachten dat ze opstaan tegen deze Turkse ideologische levensmoeheid met vlaggen – in een vrij land smachten om een dictator. Het is blijkbaar helemaal niet zo abnormaal.
Laffe elitepolitiek heeft intimidatie, radicalisering en intolerantie voor onze Westerse vrijheden binnen de Nederlandse cultuur tot norm verheven, een harde norm. Waardoor ‘hulde’ zeggen voor een diplomatiek besluit inmiddels lachwekkend is, of: ‘De Nederlandse cultuur wordt uitgedund‘ zelfs abnormaal wordt gevonden, maar dat begrip tonen voor Turkse relschoppers die agenten natrappen gewoon okay is. Dus als Rutte ‘doe normaal’ zegt tegen relschoppers die gewoon steeds verder hun grenzen opzoeken in een land dat juist verre van trots is, dan legt hij bloot waar het probleem zit: de omkering van de waarheid, van de realiteit waar we momenteel middenin zitten. Abnormaal is normaal, normaal is abnormaal. Het is gegoochel met de realiteit om ver weg te blijven van de verantwoordelijkheid die er op zijn schouders ligt.
Ga maar uit van deze universele vuistregel: Normaal is gewoon wat zich bij herhaling ongestraft voortdoet, en is per definitie niet wat zich niet laat zien, zoals Rutte en Asscher ons willen laten geloven. Als de huidige intimiderende sfeer namelijk niet normaal, en dus ongewenst, zou zijn, dan was het allang weggemasseerd in de gangen van de macht, dan zouden mensen zich gesteund hebben gevoeld door de politiek om de islam te hervormen, om geen Erdogan te stemmen, om de Nederlandse waarden te verkiezen boven die van een land waar ze niet vrij zijn. In plaats daarvan werden mensen die opkwamen voor de vredelievende, stille abnormalen in de islamitische gemeenschap – en daarbuiten uit de politieke arena geweerd en verketterd door de media, zoals Pim Fortuyn, zoals Ayaan Hirsi Ali. En kwamen daar DENK en ‘Artikel 1’ voor in de plaats, die radicalisering juist nog verder willen normaliseren. Die in feite de stille meerderheid van Fidan Ekiz, de mensen die normaal zijn volgens Rutte, en waarmee het dus allemaal helemaal goed gaat komen, steeds verder in de marges van de gemeenschap drijven.
Fidan Ekiz’s hartstochtelijke wens slaat helaas stuk op de miskenning die ik lees in haar stuk, van het huidige abnormale. Als we willen opkomen voor nuance en tegen polarisatie willen strijden moeten we eerst inzien dat de politieke elite alle belang heeft bij polarisatie en alleen maar doet alsof wij, de fatsoenlijken, het normale vertegenwoordigen. Om vervolgens ook iets te bereiken moeten we het abnormale weer omarmen en in het normale trekken, met andere woorden, vechten voor vrijheid en wat we in Nederland belangrijk vinden.
