Het was het weekend van de woordspeling. Zo is de bank voor Kenneth niet Vermeer, en krijgt, volgens Jack ‘De Oliebol’ van Gelder, juist de Zwarte Panter (aka de Schaduw van Amsterdam) de Zwarte Piet toegespeeld. Flauw hoor. Heel makkelijk. Hoe dan ook, het zijn de Kenneth Vermeerweken. Genieten voor grabbelliefhebbers en doorlopende spelers als Matavz en Piqué. En voor Wikipediakunstenaars.
Het probleem van Vermeer is niet het gebrek aan techniek. In principe is hij een betere keeper dan hij op dit moment is – het probleem is alleen dat Kenneth is gaan nadenken, en als een sportman iets niet te veel moet doen, dan is het nadenken. Een voetballer moet voelen, moet doen, op intuïtie, op motorisch geheugen, op alles wie hij is.
Techniek moet je eigen zijn, dat moet je beheersen. Zodra je er over na gaat denken gaat het mis. Ga nadenken over je handtekening en het gaat mis, denk na over hoe je blind typt en het gaat mis, denk na over hoe je precies een bal vangt, en inderdaad, je vangt ‘m niet. En onzeker zijn helpt ook niet, en om zo op je vingers gekeken worden ook niet.
De Boer staat voor een onmogelijke keuze: kiest hij voor de man (en het geld dat Vermeer nog op zou kunnen brengen), of kiest hij voor het resultaat van volgende week? Kenneth in een depressie, geen bal en geen cent meer waard, maar wel mooi drie punten thuis tegen de Kohetiekols? Is dat dan wat de Ajax-fans willen?
Ik zou zeggen, Vermeer blijft eerste keeper, maar mag even een maandje op vakantie. Gewoon lekker op een strand met een cocktailtje en het Donald Duck dubbeldik zomernummer. Moet’ie wel z’n handschoenen aanhouden, voor het behoud van feeling. Voor het wedstrijdritme eenmaal daags mee volleyballen op het strand en elke bal die zijn kant op komt vangen. Maakt Kenneth misschien geen vrienden mee, maar ja, die heeft hij hier nu ook niet.
Ko van ‘t Hek is rechtsback, filosoof, scorebordjournalist, maar vooral ‘liefhebber van het spelletje’.
