Donderdag 3 augustus was het centrum van Jeruzalem zowat belegerd. Zo’n duizend tot de tanden toe bewapende agenten beschermden 22.000 vrolijke burgers tijdens de Gay Pride. Iedereen die mee wilde lopen werd intensief gefouilleerd en met een metaaldetector gescand. Daarna kreeg hij/zij, of iedere variant hierop, een paars bandje om de pols.
Bij elke portiek langs de route, zonder uitzondering, stonden één of meerdere agenten om de bewoners bínnen te houden. De straat was voor de LGBT’s en hun sympathisanten. Alle zijstraten die toegang boden op de route waren afgezet. En meestal ook nog gebarricadeerd met een dikke vrachtwagen, zodat geen onverlaat op de parade kon inrijden. Deze draconische veiligheidsmaatregelen leidden ertoe dat de parade niet vanaf de kant werd toegejuicht door enthousiaste toeschouwers, hetgeen bij de Amsterdam Pride juist een onlosmakelijk onderdeel vormt van de feestvreugde. Alleen een sneu groepje toeristen dat uit hun hotel was gekomen, applaudisseerde en moedigde de deelnemers hartverwarmend aan. Een van hen wilde zich bij de parade voegen, maar werd resoluut terugverwezen naar de lobby.
Politievoorlichter Mickey Rosenfeld legde mij uit dat al die politie-inzet echt geen overkill is: ‘Twee jaar geleden werd tijdens de Gay Pride Shira Banki, een meisje van 16, vermoord door een Joodse extremist. Sindsdien nemen we het zekere voor het onzekere. Better safe than sorry.’ De dader is inmiddels tot levenslang veroordeeld. Dus niet alleen wanneer het hommeles is op de Tempelberg, maar ook wanneer de Joden onderling elkaar in gevaar dreigen te brengen, laat de Israëlische politie haar spierballen zien. Op de plek waar Shira werd neergestoken, werden witte bloemen gelegd.
Een handjevol leden van een Joodse splintergroep (Lehava) demonstreerden van achter een politiecordon tegen al dit ‘zondige’ vertier. Op hun spandoeken lieten ze weten dat ze het afschuwelijk vinden wanneer homostellen kinderen adopteren. Ook riep men op om de Heilige Stad vooral heilig te houden. Het aantal agenten dat hen op afstand hield was ongeveer gelijk aan het aantal demonstranten. Het maakte een ridicule indruk en dit tafereel werd dan ook gretig door de verzamelde internationale pers gefilmd en gefotografeerd.
De Tel Aviv Gay Pride verloopt stukken relaxter, maar Jeruzalem is een stad van uitersten. Een politie-bobo die de verrichtingen van zijn ondergeschikten op afstand volgde, verzekerde mij dat ook de komende jaren er een forse politiemacht op de been gebracht zal worden om dit LGBT-feest veilig te laten verlopen. Jeruzalem kent nogal wat knorrige minderheden, van ontevreden Arabieren tot doorgeschoten reli’s. Enkele van hen grijpen incidenteel naar gewelddadige middelen. Die mafkezen houdt de Israëlische overheid graag in hun hok.
