Het vermaak in de Nederlandse blogosfeer bestaat uit het fappen op het zoveelste meisje dat haar borsten aan haar vriendje liet zien, autisten die heilig in aliens geloven door het slijk halen en ROFLROFL LOL’len om opgefokte puberjongetjes. David van Reybrouck schreef al eerder een essay waarin hij de gemakzuchtige humor van de nieuwe elite beschrijft en de gevolgen die dat voor de maatschappelijke verhoudingen heeft prachtig analyseert.
Moderne media bevredigen de beter bedeelden al tientallen jaren met beelden van het plebs, maar waar Jerry Springer nog duidelijk geënsceneerd was, liet reality tv eindelijk ware beelden van het klootjesvolk zien. Amper een paar jaar later is het internet verworden tot een oneindige toegangsbron tot de hersenkronkels van de Fred en Ria’s van deze wereld. Miljoenen voyeuristen verzamelen zich achter hun schermpjes om te genieten van de zoveelste platvloerse uitspattingen. Van een afstandje bekeken lijkt ons land langzaam te verworden tot een gesloten inrichting van gekken waar de slimste mongool zijn status enkel ontleend aan het feit dat hij kan onderscheiden dat de rest gek is.
Maar niet alleen fungeren de hedendaagse marginalen als distinctiemiddel voor de opwaarts mobielen, ook in het publieke debat worden de voorheen ontoegankelijke beelden van deze groep continue gebruikt om te bewijzen hoe dom het andere kamp is. Marokkaanse jochies die alle joden dood wensen zijn ‘de schuld van links’, extremisten bij het Wilders proces zijn ‘typerend voor de Wilders aanhang’ en de familie Tokkie staat al jaren symbool voor alle bijstandstrekkers.
Mijn vriendinnetje Haneen is voor de rechtse surfer vast het zoveelste bewijs van het mislukken van de massa-immigratie. Op het terras is Haneen een lief meisje dat geen vlieg kwaad doet, op maroc.nl verandert ze echter in een jihadstrijder die de grofste antisemitische cartoons verspreidt. Fout? Ontzettend. Maar ik weet dat dat niet de echte Haneen is. Gefrustreerd door beledigingen op televisie en een door kaalkopjes in elkaar geslagen vriend kwam ze op een internetforum een paar mensen met gelijke ervaringen tegen die Israel als de twintigste-eeuwse Satan zagen. En naarmate Haneen langer achter haar beeldscherm zat en met gelijkgestemden chatte wist ze het zeker: de Joden zijn het ultieme kwaad.
Op het terras blijft Haneen het vrolijke meisje dat het prima met mijn Joodse vrienden kan vinden. En als ik haar vraag wat er in hemelsnaam allemaal uit haar toetsenbord komt blijkt ze het helemaal niet zo te bedoelen. Bij wijze van spreke, legt ze dan uit, het gaat niet om die mensen, maar om die ideologie van de joodse machthebbers uit Amerika. Waarna ze vrolijk haar arm om de nek van Boaz slaat en ze samen schateren van het lachen.
Ik maak me dus helemaal niet zo’n zorgen om die marginalen die het internet bevlekken met de grootst mogelijke onzin. Maar wel over de elite die de meningen die ze daar aantreffen klakkeloos overneemt als de ware ideeën van al die mensen wier geraas vroeger niet verder doorklonk dan wat gebral aan de toog. Sterker nog, door ze continue het centrum van de aandacht te gunnen, worden ze alleen maar verder bevestigd in hun abjecte wereldbeelden.
In plaats van deze internetmarginalen dag in dag uit te voorzien van een podium zou men zich druk moeten maken over het gebrek aan structuren waardoor al deze stront ongekanaliseerd het web opgeslingerd kan worden. Want men mag dan nog zo hard kunnen lachen om het zoveelste onderbuikgegrom, de democratische consequenties van de daarmee groeiende maatschappelijke kloof kunnen verstrekkend zijn.
Arne Mosselman studeert sociologie aan de UvA en bezigt vast ook wel eens gemakzuchtige humor. Dit weerhoudt hem er echter niet van zijn bedenkingen daarover op te schrijven. Oja, en Arne twittert ook en is morgen te bewonderen op de twittershizzle.
