We schakelen even door naar de dag ná de eerstvolgende verkiezingen. Dikke kans dat de PvdA dan decimeert tot de 12 zetels die ze nu in de peilingen hebben. 26 Kamerleden staan dan op straat. Onder hen de woordvoerder langdurige zorg, Otwin van Dijk. De deur van zijn kantoor valt zachtjes achter hem in het slot, als hij zich voor de laatste keer richting de uitgang van het Kamergebouw begeeft.
In gedachte komen de acties waar hij verantwoordelijk voor was nog eens voorbij: 600.000 zieken en gehandicapten de AWBZ uit gewerkt, 120.000 zorgverleners hun baan kwijt, honderden verzorgingshuizen gesloopt en daardoor 120.000 hoogbejaarden die nergens meer naar toe kunnen. Het budget voor de huishoudelijk hulp gehalveerd, het budget voor de dagbesteding bijna helemaal weggevaagd en de inkomensondersteuning gehalveerd.
De gevolgen? Vervuiling, vereenzaming en verpietering zijn de nieuwe standaard voor hoogbejaarden in ons land geworden. Ouderenmishandeling, uitbuiting en beroving zijn sky high. Dwalende dementerenden ‘s nachts op straat en ongelukken met gas en brand verdubbeld. Maar… fraude, verspilling, overhead, bureaucratie, regels, megasalarissen en vertrekpremies daarentegen, die tieren wel nog welig in de zorg! Daar deed Otwin niks aan. Daar trok hij niet de miljarden weg. Nee, hij pakte de alleroudsten. Die vreesde hij niet. Die zouden immers niet het Malieveld bevolken.
Even verderop realiseert hij zich dat het enige briljantje dat hij had kunnen regelen voor de mensen die zo ernstig ziek zijn dat zij in een instelling wonen, niet regelde. Namelijk, hun verblijfsrechten. Verblijfsrechten die regelen dat als bewoners dagelijks onder de douche willen, dat dat dan kan, in plaats van huizen die zeggen: bij ons wordt alleen op zondag gedoucht. Verblijfsrechten, die regelen dat bewoners op tijd naar de wc geholpen worden en niet gedwongen een luier (inco) om krijgen, terwijl ze niet eens incontinent zijn. Verblijfsrechten die regelen dat bewoners naar buiten mogen als ze dat willen, in plaats van bewoners die sinds hun opname nooit meer buiten kwamen, terwijl ze wel wilden.
Verblijfsrechten, die gevangenen middels de Penitentiaire Beginselenwet wél hebben en waarmee jonge criminelen allemaal douceurtjes verdienen, zoals beltegoed of een Mc Donaldsje, als ze bijvoorbeeld een keertje te weinig ‘recreatie’ hebben gehad. Laat dat nu net iets zijn waar de gemiddelde verpleeghuisbewoners alleen maar van kan dromen, maar waar zij dus geen recht op hebben. Nog. Je zou toch zeggen dat we die rechten nu eens gaan geven aan verpleeghuisbewoners en ze afpakken van gajes als ze de boel ermee traineren.
Te meer ook omdat die basale rechten volgens staatssecretaris Van Rijn de basis (1e speerpunt) vormen voor het belangrijkste doel van het kabinet, namelijk: het verbeteren van de kwaliteit in verpleeghuizen. Die is namelijk niet al te best. Maar, hier komt denk ik de crux, terwijl Otwin van Dijk de invoering van deze verblijfsrechten zo maar cadeau kreeg en op zijn naam kon zetten met het aannemen van de Wlz, deed hij dat niet. Erger, hij sloopte ze uit de wet. Bewust. Op eigen initiatief. Met een amendement. Waarom deed hij dat? Was het omdat de PVV ooit het initiatief had genomen tot die rechten? Is het strippen van al het beleid op PVV-invloeden belangrijker dan het recht om te mogen douchen voor de allerbreekbaarsten van ons land?
En toen kwam vanmorgen de aap uit de mouw: Otwin is gezwicht voor de lobby van zorgaanbieders. Hij kiest voor de lobby van: “Hier wordt alleen op zondag gedoucht”, in plaats van: “Wanneer wilt u douchen?” Hij kiest voor de dikke salarissen van bestuurders die geen zin hebben om voldoende personeel in te zetten, zodat mensen gewoon naar het toilet geholpen worden in plaats van dat ze een luier/inco om krijgen en nog niet eens incontinent zijn. Dát is Otwin van Dijk. Dát is wat hij deed: zwichten voor de bestuurders en niet staan voor de bewoners en hun verzorgers.
Otwin buigt zijn hoofd als hij een laatste keer, berooid en met lege handen, het Kamergebouw verlaat. Voor de ouderen en gehandicapten van het land betekende hij niets dan ellende. Hij was de man die de bijl aan de langdurige zorg zette, de verzorgingshuizen sloot en de huishoudelijke hulp halveerde. Hij was het die de boel ontmantelde en als klapper op de vuurpijl bewoners van instellingen ook nog eens verblijfsrechten – bewust – ontnam. Straks gaan we nog één keer proberen om hem op andere gedachten te brengen zodat hij te zijner tijd met opgeheven hoofd het Kamergebouw verlaten kan.
De Tweede Kamer debatteert vandaag over de Wet langdurige zorg.
