Ik weet wat het is je vrijheid te verliezen. Deze maand betekent voor mij een triest jubileum. Ik zit nu precies dertien jaar in de beveiliging, zoals dat heet. Het betekent dat ik geen stap kan verzetten zonder bewaking, zonder kogelvrije vesten. Voor mij is het verliezen van vrijheid niet iets vaags abstracts. Het vormt voor mij de alledaagse werkelijkheid.
Ik weet wat islam betekent. Ik weet wat onvrijheid betekent. Dat feit verplicht. Het verplicht mij. Het dwingt mij de vrijheid van Nederland te verdedigen. Om te voorkomen dat wat mij is overkomen, straks heel Nederland overkomt. Ik laat mij daarbij door niets en niemand weerhouden. Doodsbedreigingen, fatwa’s, strafprocessen, een cordon sanitair, het zal me allemaal niet stoppen.
Ik zal er tot mijn laatste adem mee doorgaan. Ongeacht de prijs ik die ervoor betaal. Want Nederland is mij dierbaar.
Het is het enige land dat we hebben. Het is ons land. En ik wil dat Nederland een vrij land blijft ook als onze kinderen en kleinkinderen en hun kinderen straks volwassen zijn. Daarom strijd ik tegen de islam.
Voor de vrijheid.
Onze vrijheid.
Met deze woorden sloot Geert Wilders zijn bijdrage aan het debat over de Regeringsverklaring af. Geplaatst met toestemming van de auteur.
