Deze week ging de documentaire Wilders in première, op DocFest, een jaarlijks filmfestival in de Britse stad Sheffield. Deze documentaire is gemaakt door de Amerikaanse regisseur Stephen Robert Morse. Hoewel hij het niet met al mijn standpunten eens is, heeft hij geprobeerd een eerlijk beeld te schetsen van wie ik ben en waar ik voor sta. Dat is bij de meeste Nederlandse journalisten wel anders.
Ik stond Morse en zijn team toe om mij een aantal maanden te volgen. De documentaire laat zien hoe ik, vanwege islamitische doodsbedreigingen, moet leven onder continue politiebeveiliging. Je ziet hoe ik word rondgereden in gepantserde auto’s, en dat ik verplicht ben om een kogelvrij vest te dragen wanneer ik in het openbaar ga spreken.
Sommige anderen leven in vergelijkbare situaties, zoals de Deense cartoonist Kurt Westergaard en zijn Zweedse collega Lars Vilks, maar ook de Britse auteur Salman Rushdie, de Deense historicus Lars Hedegaard, en zo zijn er nog een paar. In zekere zin is deze documentaire ook een ode aan hen. We staan stuk voor stuk op de dodenlijst van de islam. Maar wat ik altijd apart heb gevonden is dat ik de enige volksvertegenwoordiger ben in het rijtje.
Alle politici roepen in verkiezingstijd dat ze het volk zullen dienen. Maar je kunt het volk pas dienen als je bereid bent de waarheid te vertellen. En de waarheid over de islam is geen prettige. Wat een geruststelling zou het zijn als de islam daadwerkelijk de religie van de vrede zou zijn, zoals de meeste politici stellig beweren. Geruststellend, maar ook hopeloos naïef, want het valt niet meer te ontkennen dat tegenwoordig vrijwel alle terroristische aanslagen worden gepleegd in naam van de islam.
Veel politici durven het niet aan om de waarheid over de islam te spreken. Sommigen vinden het veel makkelijker om de politiek correcte dogma’s van links na te praten. Anderen zijn bang om net zoals ik te moeten leven, en zoals Westergaard, Vilks, Rushdie, Hedegaard en anderen.
Maar ik beschouw dit niet als een terecht bezwaar. Niemand wordt gedwongen om politicus te worden, maar als je eenmaal de keuze hebt gemaakt, mag je jezelf nooit de mond laten snoeren door de dreiging van geweld. Want als een politicus aan die angst toegeeft, dan laat hij de kant van het geweld winnen. En dat zou geen enkele democratische politicus mogen laten gebeuren.
De afgelopen decennia is de terreurdreiging in het Westen gestaag toegenomen. Deze groei heeft alles te maken met de opkomst van de islam in onze samenlevingen. Politici die weigeren om deze realiteit in te zien, houden niet alleen zichzelf voor de gek, maar brengen ook hun burgers in gevaar. Dit jarenlange wegkijken is waarom vandaag de dag iedereen op de dodenlijst staat.
We lopen allemaal gevaar en dat is compleet onaanvaardbaar. Mensen, of ze nu op het platteland of in de stad wonen, hebben het recht om in veiligheid te leven. Mijns inziens is die veiligheid belangrijker dan het recht van moslims om in onze samenleving te kunnen leven in overeenstemming met hun zogenaamde religie. Het Westen mag de islam nooit de vrijheid gunnen om de Westerse vrijheden te verdringen.
Er zijn al talloze islamitische landen op Aarde, zoals Saoedi-Arabië, Iran en Pakistan, waar sharia de basis van het recht vormt. Waarom kiezen moslims die aangeven hier de sharia in te willen voeren, er niet voor om naar die landen te verhuizen?
Vroeg of laat zullen zelfs de wegkijkende politici gedwongen worden om de problemen te erkennen. Maar tot het zover is, verliezen we kostbare tijd. En de regerende elite is daarvoor verantwoordelijk.
Des te meer islam die toestaat in ons land, des te meer vrijheden we inleveren.
In Nederland is momenteel het formatieproces aan de gang. Hoewel de PVV, met de verkiezingen van 15 maart, de tweede partij van Nederland is geworden, kiezen de VVD en het CDA ervoor om niet eens met de PVV te willen praten over een coalitie. Dit heeft een politieke patstelling veroorzaakt waardoor het vrijwel onmogelijk is geworden om een meerderheidscoalitie te vormen.
Eerder deze week schreven de fractievoorzitters Mark Rutte en Sybrand Buma ieder een brief waarin ze hun weigering uitleggen. Zo vinden ze de PVV te radicaal. Maar het is niet de PVV die radicaal is, het is de islam.
Laten we ophouden met deze lafheid. Laten we de politieke correctheid doorbreken. Zoals de Amerikaanse generaal Patton al zei: “De lafaard is degene die de angst het plichtsbesef laat overwinnen.” Ik zal mijn plicht blijven doen, waarschijnlijk weer als leider van de oppositie. En ik zal mij uit blijven spreken, wat de prijs ook mag zijn. Ik zal de islamisering van Nederland bevechten en onze vrijheden verdedigen, compromisloos en met vastberadenheid, overtuiging en kracht, dag in dag uit.
De Engelstalige versie van deze column verscheen eerder hier.
