Even stukkie loftrompet blazen. Voor Henkie Bleker. Sexy modderfokker. Hij – en Hij alleen gaat het CDA redden. Terwijl zijn partij aan het herbronnen is, ligt Henkie op de hooizolder met een jonge deerne te rollebollen. Ik vind dat briljant. Wat nou geen liefde voor de jonge natuur? (Denk ook even aan jonge sla, van Rutger Kopland.) Ik ben zelf een tijdje toyboy geweest van een belangrijke PvdA’er. Dat is best een ingewikkelde functie, kan ik u vertellen. In die functie heb ik ook de vrouwen gezien die bij de belangrijke leiders van ons land horen. In de loop van de avond stond ik meestal bij die vrouwen in een hoek. Zo hoorde dat. Dan hadden wij het over de nieuwste recepten, terwijl onze partners zich vol lieten lopen met hogere politiek. Mooie tijd was dat.
Viriele vent
Terug naar Henk B. Ik heb lang mijn twijfels gehad, met Henkie. Met die pony’s. Die weilanden. Dat weke. Dat bleke. Dat ‘walgelijke’ van zijn woorden. Ja! We zijn het erover eens, dat briefje aan Mauro bij Pauw en Witteman, was het dieptepunt. En eerlijk gezegd dacht ik ook dat dit het einde zou zijn.
Maar nee. Hij is terug. En niet zo’n beetje ook. Als ik nu naar Henkie kijk, zie ik een viriele vent. Niet een man die op pony’s rond hobbelt, maar een ridder op een wit paard. Steigerend. Zwaaiend met zijn hoed. Ik zie fonteinen die vrolijk spuiten. Ik zie vuurwerk.
Redder des vaderlands
Zet Henkie één keer op televisie naast zijn NRC-bitch en het CDA staat weer op veertig zetels. Dit is namelijk wat de menschen willen zien. Die willen geen rentmeesterschap. Die willen seks. Keiharde seks, gemaakt in Vlagtwedde.
Kijk even naar Maxime. Of naar Gerd Leers en zijn Genevieve. Of Ruth Peetoom. Dan voel je je wegzakken in grote wollen onderbroeken vol spinrag. Seksloze figuren. De toekomst van het CDA ligt in handen van Jack de Vries en zijn adjudant (‘at your service’). Maar de grootste modderfokker in deze is Henk. Echt. Ik zeg het u: Hij is de redder des vaderlands.
