Gerrit Zalm gaat met pensioen. Een jaar eerder dan gepland zo meldt het Financieele Dagblad. Zalm weigert commentaar. Dat doet mij vermoeden dat het FD vermoedt dat er iets speelt maar daar zullen we in de toekomst wel meer over horen. Een simpele verklaring luidt dat Zalm wil vertrekken als hij 65 jaar wordt maar een net zo simpele redenatie zegt dat hij dat natuurlijk ook al wist toen hij zijn contract bij ABN AMRO tekende tot 2018. Wellicht wil hij in de toekomst hogere ogen gooien bij het NK flipperkasten.
Alle scenario’s zijn mogelijk maar naar alle waarschijnlijkheid is er een bloedig gevecht gaande op het hoofdkantoor van de bank. Met het verdwijnen van Gerrit Zalm uit het openbare leven nemen we afscheid van een goedlachse man die ondanks zijn goedgeluimdheid toch leek te verstarren als een journalist een vraag stelde. Hij was het prototype van de man zoals Theo Maassen hem ooit omschreef: als je in een drukke straat keihard roept ‘ik ken jouw geheim!’ zal elke man verschrikt omkijken. Dat is precies de blik die Zalm had als er een camera op hem afkwam. ‘Oh, oh, nu hebben ze me door…’, leek hij te denken. Het liefst zou hij wegduiken maar van de weeromstuit begon hij bulderend te lachen.
Het vertrek van Zalm doet me ook terugdenken aan die andere VVD flierefluiters. Dijkstal, Jorritsma en Terpstra. De vier neefjes en nichtjes die door brompot Wim Kok en de wijze, bedeesde Hans van Mierlo steeds weer op hun vingertjes moesten worden getikt. Teveel frivoliteit werd afgestraft. Van Mierlo kon de ondraaglijk lichtheid van de VVD bestuurders nog wel waarderen. Af en toe zag je hem in de coulissen glimlachen om de dartelende lichtgewichten die alles ‘mieters’ vonden. Maar Wim Kok voelde zich genoodzaakt om als strenge hoofdmeester zijn ministers en staatssecretarissen in toom te houden. Dat bleek in het geval van Gerrit Zalm ook bittere noodzaak. Het eerste wat Zalm deed toen hij onder de vleugels van de hoofdmeester weg was, was een contract tekenen bij de DSB bank. Dirk Scheringa had hem overtuigd van zijn intens goede bedoelingen.
En de laatste twijfels die Zalm nog had werden met een zak vol met peseta’s weggenomen.
