Mag ik snel iets van de gemeente Bergen op Zoom horen? Via radio 1 heb ik de verantwoordelijke ambtenaren niet kunnen bereiken, waardoor een potentiële bezuiniging van minstens 70.000 euro aan de Bergse burgerij voorbij dreigt te gaan. Wilt u die radiocolumn afluisteren, dat kan: www.avro.nl/audioplayer, en dan naar vrijdagmiddaglive van 8 februari, specifiek het tijdsblok van 15.00 tot 16.00 uur, op 15.25. Ja, dat kon ook efficienter, maargoed, dat is een andere kwestie.
De zaak is deze: in Bergen op Zoom staat bijna drie jaar een perfecte woning voor een rolstoeler leeg. Of beter gezegd: de gehandicapte vrouw die daar woonde maakte in april 2010 een einde aan haar leven, en haar (niet gehandicapte) echtgenoot woont daar nu in zijn eentje.
In de woning bevindt zich een aangepast high-tech toilet, een hijsinstallatie van 30.000 euro, electrische zoef-zoef deuren en zo nog het een en ander. In vier etappes werd het huis verbouwd.
Op zich prachtig, dat de Wet Maatschappelijke Ondersteuning in Bergen op Zoom, en de uitvoerders daarvan, zoveel goed werk hebben gedaan. Vermoedelijk voor meer dan 70.000 euro trouwens. Want makkelijk was het niet.
Om manoeuvreren met een rolstoel mogelijk te maken, was de indeling van het huis al veranderd. Het high-tech toilet (inclusief bilverwarming en sproeiinstallatie voor handenvrij afvegen) kwam op een andere plaats dan het oude toilet en stond dus niet boven de oude rioolafvoer. Het leek de verbouwers het handigst om een dun buisje, dus niet een standaard buis, van het nieuwe toilet naar de oude brede afvoer te leggen. Dus kwam er een electrische vermaler voor poep en wc-papier bij, anders zou het dunne verbindingsbuisje direct verstopt raken.
De bewoners en gebruikers, ook niet van gisteren, vonden echter dat die electrische gehandicapten-poep-vermaler een teringherrie maakte. Dat vond de gemeente uiteindelijk ook, de vloer ging weer open, en er kwam alsnog een dikke buis. Ja, dat kan slimmer, maar dat is ook het normale heen-en-weer-en-nog-een keer dat bij verbouwen hoort. (Bizar detail: aan de overkant van de gang woonde mijn tegenwoordige vrouw. Daarom ken ik dit geval. Toen mijn vrouw haar woning betrok werd daar door de verhuurder juist een gehandicaptentoilet weggesloopt, en vervangen door een standaard-pot). This is life.
Maar een feit is: die gehandicaptenwoning zoals die daar nu in Bergen op Zoom staat, zonder rolstoelgebruiker er in, heeft een ruime ton aan gemeenschapsgeld gekost. Degene die er wel nog woont, wordt door die inmiddels nutteloze extra voorzieningen elke dag herinnerd aan verdriet en wil best weg. Mits daar een in zijn ogen redelijke verhuisvergoeding tegenover staat. Die intentie heeft hij al zelf, vrijwillig, aan een de uitvoerders van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning gemeld. Geen reactie, tot nu toe.
Kan gebeuren.
Maar vrienden, Nederlanders, Bergenaren! Als wij nu voor een verhuisvergoeding van pakweg 5000 euro een prachtige gehandicaptenwoning opnieuw in roulatie brengen, scheelt dat straks zomaar 100.000 euro voor het verbouwen van een bestaande woning, voor een nieuwe Bergse gehandicapte. Dus waarom reageert niemand, niet op de bewoner, en ook niet op een radiocolumn? Ik kan het niet helpen, maar dat bevestigt helaas een aantal droeve vermoedens van mij.
De Wet Maatschappelijke Ondersteuning heeft, net als vele sociale wetten in Nederland, schadelijke bijwerkingen. Via die wet krijgen gemeentes, en uiteindelijk verhuurders en aannemers, flinke sommen geld in handen. Dat geld bevordert niet alleen de samenwerking tussen die drie instanties, maar ook persoonlijke vriendschappen.
Ik zeg niet dat het in Bergen op Zoom zo werkt. Maar in het algemeen vast en zeker. Personen die regelmatig vaste aannemers kunnen verblijden met forse verbouwingsbudgetten (uit een apart potje, dat er al is, kost dus niemand iets), die mogen van sommige dankbare aannemers heus wel een gratis tuinhekje verwachten. En dankbaar zijn de aannemers: er staan inmidels naast honderduizend toiletpotten in Nederland roestvrijstalen opdrukbeugels, en toch geldt het monteren van die beugels als specialistisch werk, waarvoor aannemers een speciaal tarief mogen rekenen.
Weet u, op zich vind ik op dat niet eens zo’n ramp. Leuk voor het café op de hoek. Een beetje smeermiddel laat, uiteindelijk, de hele maatschappij soepeler lopen. Maar waar ik boos om word is dit: dat bestaande gehandicaptenwoningen feitelijk nutteloos en werkeloos staan te zijn, omdat verbouwen van nieuwe woningen gesubsidieerd wordt, en van slim woningen ruilen niemand beter wordt.
Ja, de belastingbetaler wordt daar beter van. Dus namens die zou ik, alsnog, graag iets vernemen van de afdeling WMO van de gemeente Bergen op Zoom. Een geslaagde woningruil zal ik publiekelijk en met ere vermelden, het zal wellicht ook de eerste keer in Nederland zijn dat zoiets gebeurt. Of vergis ik mij? Weet u meer? Reageer.
