Zonder enige aankondiging bleek afgelopen week de ‘anti-antidepressiva week’ te zijn. Dagblad Trouw begon met de hetze. Waarna de Volkskrant, NOS en het Reformatorisch Dagblad natuurlijk niet konden achterblijven. De conclusie is steeds hetzelfde. Antidepressiva zijn vies en voos en werken voor geen meter. Sterker nog, we mogen alle onderzoeken die zijn gedaan naar de werkzaamheid van antidepressiva direct in de prullenbak mikken. Want als ze het ergens over eens zijn in de medische wereld dan is het wel dat de er volop gesjoemeld wordt in het land van de antidepressiva.
Ben ik daardoor onder de indruk? Niet in het geheel. Uiteraard moeten we gezond wantrouwen hebben tegen alle sectoren waar veel geld in omgaat. Maar als liegen, bedriegen en manipuleren schering en inslag is rondom antidepressiva dan heb ik geen enkele fiducie dat het met andere onderdelen in de farmaceutische industrie beter gesteld is. Antidepressiva komen immers van dezelfde multinationals die ook medicatie tegen spataderen, aambeien, migraine, flatulentie en kanker maken.
Bovendien interesseert het me verder niet. Zijn antidepressiva de best werkende placebo’s van deze tijd? Driewerf hoera! Een miljoen Nederlanders die zich lekkerder voelen door een pilletje. De vlag mag uit.
En toch moest ik deze week op audiëntie bij mijn huisarts. Het herhalingsrecept, dat ik al langer dan mijn halve leven bij vijf verschillende huisartsen kon aanbieden zonder enig probleem, wordt mij ontnomen. Twee pilletjes per dag vond mijn arts te gortig worden. Ik krijg precies vier maanden om af te kicken. Daarna wenst mijn arts mij een heerlijk lang leven onder mijn deken toe.
En daarom ben ik op zoek naar een dealer die mij aan goede pilletjes kan helpen. Niet alleen voor mezelf. Ik zie namelijk ook een enorm gat in de markt. Een miljoen verslaafden die door alle mediaheisa worden geconfronteerd met een onwelwillende huisarts. Daar zit groot geld in. En dat is dan weer een prima remedie tegen mijn depressiviteit.
