De schrijnende omstandigheden in Gaza laten niemand koud. De inwoners van Gaza worden gegijzeld door een regime dat zowel extremistisch als corrupt is. Het regime in Gaza bekommert zich niet om de “ongemakken” van zijn volk, maar over de strijd voor het hoge doel: het vernietigen van Israël en het verdrijven van de Joden (“Zionisten”) uit heel het gebied dat ook onder de naam “het heilige land” bekend is. Zolang Israël’s veilige bestaan in het geding is, kan het land zich niet veroorloven om de blokkade op te heffen.
En toch: juist het Israëlische leger, dat voortdurend Gaza monitort, stelt herhaaldelijk de humanitaire crisis in Gaza aan de orde en zoekt naar manieren om het leven van de zwaar onderdrukte inwoners te verlichten. Niet alleen is er materieel gebrek aan alles, met alle gevolgen van dien, Gaza kent ook een schrijnend gebrek aan vrijheid.
In het kader van de Oslo-akkoorden werden in 2005 alle Israelische nederzettingen in de Gazastrook ontruimd, waarop de hoop ontstond dat stapsgewijs vrede zou worden bereikt Echter, sinds Hamas in 2007 de macht greep in Gaza is het oorlog. Oorlog tegen Israël (dat vernietigd moet worden) en oorlog tegen de anders-denkers binnen het Palestijnse volk. De blokkade op Gaza is ingesteld tijdens de eerste Gaza oorlog in 2008-2009. Die staat van oorlog is helaas nooit opgeheven. Intussen houdt ook Egypte haar grens met Gaza dicht, om ‘ import’ van terroristen te voorkomen. En vandaag is bekend geworden dat zelfs de Palestijnse Autoriteit voor de blokkade pleit, hopend dat Hamas toch meewerkt aan een eenheid van de Palestijnen.
De steun – van politici en BN’ers – voor Hamas, die openlijk terreur en het vernietigen van Israël predikt, is onbegrijpelijk. Hamas is overigens 12 (!) jaar geleden door de meerderheid in Gaza gekozen, een stap die door velen wordt betreurd.
De externe blokkade verklaart niet waarom de inwoners van Gaza geen vrijheid genieten. Vrijheid van meningsuiting? Van pers? Van religie? Van onderwijs? Mensenrechten? Dat kent men in Gaza niet, laat staan vrouwenrechten. De blokkade is geen excuus voor het feit dat er in Gaza een terreurbewind heerst. Ook biedt het geen verklaring voor het schrijnend verschil in levensstandaard tussen de Hamas-elite en “het volk”. Heeft u zich afgevraagd waarom er sinds 2007 geen verkiezingen meer zijn gehouden in Gaza? Vrij en democratisch is de Gazastrook helaas niet.
Worden de Palestijnse leiders door de humanitaire crisis geraakt? Duidelijk is dat ze dit probleem een veel lagere prioriteit geven. Volgens Hamas (en Iran, Islamitische Jihad en anderen) moeten de inwoners een offer brengen in de strijd tegen Israël. De zogenaamde “mars van terugkeer” had ook gehouden kunnen worden in de hoofdstraten van Gaza of aan het strand, of zelfs één kilometer van de grens. Doelbewust stuurde Hamas de mensen richting Israël, wetend dat Israël zal móeten reageren, wetend dat er slachtoffers zullen vallen. Een klein offer in de PR-oorlog? Ook in Israël is geschokt gereageerd op de beelden. Maar welk alternatief stelt de geleerde lezer voor?
Israël is zeer bewust van haar verantwoordelijkheden. Er wordt voortdurend – samen met partners, waaronder Nederland – naar manieren gezocht om de inwoners van Gaza te ontzien, bijvoorbeeld met de introductie van scanners om de goederen sneller te kunnen controleren bij grensposten. Uiteraard kan Israël de invoer van materieel dat in de oorlog tegen zichzelf gebruikt wordt niet toestaan, evenmin als de ‘export’ van terroristen.
Dit is de tweede poging om de blokkade te doorbreken en met veel lawaai aandacht te vragen voor Gaza. Op zichzelf een goede zaak, want de inwoners van Gaza verdienen veel beter. De strijd tegen invoer van verkeerd materiaal kan echter niet worden gestaakt. Daarom is ook de vorige keer – in 2012 – geen toestemming gegeven om naar Gaza te varen. Het voorstel om goederen via een Israëlische haven naar Gaza te transporteren is principieel afgewezen. Ik vrees dat het deze keer niet anders zal verlopen. De organisatie achter Flotilla is gelieerd aan Hamas, een terreurorganisatie. Dit is voldoende reden om ze tegen te houden, in feite een plicht van alle landen waar de vloot langs vaart. En de inwoners van Gaza? Die zullen blijven snakken naar een beter leven.
