Gelukkig hoef je dankzij de Freek de Jonge niet zelf op zoek naar ‘het failliet van links’. Deze cabaretier is dermate praatgraag, publiciteitsgevoelig en verblind door zijn eigen, vermeende gelijk, dat hij het failliet open en bloot uitspreekt, belichaamt (in dit geval op Radio1).
Het grootste probleem van deze tijd – als we Freek moeten geloven – is dat mensen op het internet zelf kunnen bepalen waar ze naar willen kijken, waardoor er niet meer, zoals in de glorietijd van De Jonge, ‘een massa’ bestaat die zich ‘ergert’ aan mensen zoals hij, (linkse) satirici en cabaretiers. Wie dus ooit mocht hebben gedacht dat Freek en zijn progressieve kompanen voor emancipatie en bevrijding van antiek gedachtegoed stonden, is dus nu hopelijk, door Freek zelf, wakker geschud. De ontbrekende verplichting om naar Freek de Jonge (lees: God zelve) te kijken of te luisteren, is ‘s mans grootste ergernis annex teleurstelling. Hij presenteert het zo’n beetje als het einde van de beschaving.
En geconfronteerd met de gedachte dat er heden ten dage nog zat taboes in omloop zijn (kritiek op de islam) en dat zulks mogelijk een extra motivatie is om weer ouderwets te vlammen (ergo: waar zeurt hij over?), bekent de grappenmaker uit Zeeland dat hij daarvoor terugdeinst vanwege de dreiging van geweld. Een houding die hij ‘verstandig’ van zichzelf vindt.
Eén ding lijkt me dankzij Radio1 zonneklaar: De Jonge en zijn geestverwanten wonen – met dank aan de beperkte keuzevrijheid van Nederland 1 en 2 – intussen in té gerieflijke huizen en drinken té dure wijn om nog wérkelijk controversieel te willen zijn en hebben met hun bovenmodale VARA-kerk de strenge christenen vervangen als doodsbange ‘foei!’-roepers.
Dank je wel voor de duidelijkheid, Freek. (Ik was ooit hardcore–fan.)
PS: zou het hakken op de christelijke moraal destijds gewoon een slimmig carrière-dingetje zijn geweest?
