Afgelopen week Haagse Henk Bres zielig zien doen over mensen die ‘m hersenkanker toewensen? Dat zou ik dus nooit doen. Volgens mij heeft ie ‘t namelijk al. Henk zat bij Knevel en van den Brink te oreren over zijn petitie. De pedopartij moet verboden worden. Hij had namelijk een pedofiel gesproken en dus was hij expert en de aangewezen man om ervoor te zorgen dat onze kinderneukers geen partij mogen oprichten. Lekker makkelijk. Wie gaat daar nee tegen zeggen. ‘Uh nee, ik ben mordicus voor een pedofielenpartij.’, hoor jij het jezelf zeggen?
Het is populair worden over de rug van een groep waar toch niemand mee geassocieerd wil worden. De boze, bezorgde buurtvader uithangen. Inspelen op de angsten van vaders en moeders. Schouderklopjes vangen. Om te kotsen.
Welk doel dient een verbod
Dient zo’n verbod een doel, behalve dat je ze iets ontzegt waar alle andere mensen wel recht op hebben? Worden pedo’s minder geil als ze geen eigen politieke partij hebben? Of is het probleem dat ze juist geiler worden als ze er wel een hebben? Zijn ze gevaarlijker als ze zich verenigen in een partij? In dat geval moet je ze ook het recht zich te verenigen ontnemen. Wat is de volgende stap Henk? Hele bevolkingsgroepen het recht een politieke partij te starten ontnemen?
Wat mij betreft mogen pedofielen alles wat andere mensen mogen. Wat ze niet mogen is kinderen neuken. En volgens mij zitten ze onder andere om die reden in de politiek, om daarover te discussiëren en naar oplossingen te zoeken. Want volgens mij heeft de wetenschap al een tijdje vastgesteld dat pedofilie, net als homofilie, aangeboren is.
Oplossingsgericht denken
Dick Swaab, neurobioloog, die dus wel weet waar hij over praat, had het over virtuele kinderporno. Hoe walgelijk het in je hoofd ook mag zijn; dat is oplossingsgericht denken, ondanks de controverse. Daar zijn we als Nederland groot mee geworden.
Is het niet zo dat wanneer zo’n partij bestaat, ze een gezicht hebben en dus makkelijker aan te spreken zijn op misstanden?
In mijn zeer nabije omgeving is onlangs een jongetje gered uit de klauwen van iemand uit het netwerk van Robert M. Ik zou niks liever doen dan een middagje op de man’s hoofd springen. Razernij, onmacht, hoofdpijn. Gelukkig heeft het me nog geen hersenkanker opgeleverd.
CC-foto: ‘brewbooks‘
