Wim Hof, de man die zo dolgraag in een bak met ijsklontjes zit en zich daarom dolgraag The Ice Man laat noemen, de man die zegt dat hij geen kermisattractie wil zijn, heeft alweer de media gehaald. Met dank aan Nijmeegse wetenschappers. Die Wim overigens subtiel doch duidelijk laten weten dat het nou wel genoeg is geweest. Wim moet hoognodig kaltgestellt.
Het is bewezen. Het klopt. Zonder Wim hadden we het nooit geweten. Extreem gek doen verandert iets in je afweersysteem. Een triomf voor Wim, want die doet al vele jaren gek (halve marathon in Lapland, in z’n onderbroek, dat soort zaken) en zegt dat hij dankzij die aanstellerij over een superieure afweer beschikt. Oké, Wim heeft een keer, vanwege een lullig ongelukje in een dichtgevroren vijver, de intensive care van binnen gezien – maar dat telt niet. Bedrijfsongevalletje, zullen we maar zeggen. En de kermis ging gewoon verder, want de media zijn dol op poseurs die uit pure stommiteit hun leven in gevaar brengen, en Wim is dol op alle aandacht. Maar een dergelijke idioot met zwaar messianistische trekken, die moet je niet los laten lopen. Nijmeegse wetenschappers namen hem onder hun hoede. En zetten de artiest op zijn nummer.
Een aantal vrijwilligers, die eerder met Wim in de Poolse sneeuw hadden liggen rollebollen, en daarbij zijn unieke ‘ademhalingsoefeningen’ deden, herhaalden dat maffe tv-optreden voor de Nijmeegse hooggeleerde heren Kox en Pickers. (Met een kouwe Nijmeegse douche in plaats van Poolse sneeuw.) Daarna kregen ze endotoxine ingespoten, een stukje bacterie. Dat vindt het immuunsysteem niet leuk, dat soort afval. En het slaat alarm. Wat bleek? Hun immuunreactie was minder heftig dan die van een aantal proefpersonen die géén koude douche en ademhalingsoefeningen hadden gedaan. Betekent dat iets? Zijn ze daardoor minder vatbaar voor ziekten?
Nee, dat betekent het helemaal niet. Eerder het tegendeel. Maar het afweersysteem is zo gruwelijk complex dat een dergelijke meting geen ene moer zegt. Matthijs Kox liet zich in ieder geval niet gek maken en concludeerde dat die lagere immuunreactie zeer waarschijnlijk kwam door het bizarre ademhalen. Dat laatste jaagt de adrenaline omhoog, en dat jaagt de immuunrespons naar beneden. Of de koude douche nog iets deed? Al die koude drukte, zogezegd? Kox had het in ieder geval niet nodig om het effect te verklaren. Gewoon gek ademhalen (of flink schrikken) en je hebt Het Geheim Van Wim te pakken. Veel langer dan het bizarre ademhalen duurt dat effect ook niet.
Kox en Pickers geven Wim nog een gevoelige tik op de vingers door hem duidelijk te maken dat deze vluchtige reactie helemaal niet betekent dat zijn malle gedoe goed zou zijn voor mensen met een auto-immuunziekte, zoals reuma. Peter Pickers, in de Volkskrant: ‘patiënten mogen geen valse hoop krijgen.’ Maar volgens Wim kun je met rollebollen in de sneeuw en lang je adem inhouden zelfs kanker terugdringen. Er zijn er voor minder geradbraakt.
Tot zover Wim? Was het maar waar. De man is dermate verslaafd aan aandacht, en de media zijn dermate verslaafd aan dwazen, dat we de komende jaren vast nog heel wat bakken met ijsklontjes voorbij zullen zien komen. En bevroren vijvers. En sneeuwhellingen. Want Wim heeft nu iets uit te leggen. Het tragische is dat er ook nog genoeg media zijn die dit ‘medisch wonder’ volop de ruimte geven om zijn misleidende onzin rond te bazuinen. Maar wellicht kunnen we het nuttige met het vermakelijke verenigen, Wellicht dat Wim de hele wereld en zichzelf een groot genoegen kan doen door zich helemaal compleet in te laten vriezen. Bij wijze van apotheose van een avondvullende uitzending over zijn heldhaftige leven.
