Over een week kan het zomaar over zijn, het Nederlandse EK-avontuur. Verliezen ‘we’ woensdag van de Duitsers, dan doet de wedstrijd van zondagavond tegen Portugal er niet eens meer toe. Voor het eerst sinds 1988 verloor Nederland de eerste groepswedstrijd van een landentoernooi en dat is natuurlijk reden om en masse volkssport nummer één te gaan beoefenen: tot in den treuren kankeren op alles wat los en vast zit.
Meer voor lief genomen
Nee, het Nederlands Elftal kan momenteel even niets goed doen. Het spel was volgens veel landgenoten niet om aan te zien en Oranje was niet dominant genoeg. Van Marwijk zou een bange coach zijn die niet durft te wisselen en Van Persie is zijn lieveling. Terecht wordt de vergelijking gemaakt met twee jaar geleden, toen Oranje ook het bal opende tegen de Denen. Toen won Oranje nog op zeer gelukkige wijze in Johannesburg van Denemarken. Destijds werd Oranje op het goede spoor gezet door Poulsen, die ongelukkig in eigen doel kopte.
Dat het later nog 2-0 werd was louter voor de statistieken. Twee jaar geleden speelde Oranje een zwakke wedstrijd, waarin bovendien amper mogelijkheden ontstonden voor de Nederlandse aanvallers. Van goed combinatiespel was geen sprake en spits Van Persie werd geen enkele keer bereikt. Maar er was één verschil: Nederland won en dus werd er minder gekankerd en meer voor lief genomen. Zo simpel zijn de wetten van het voetbalspelletje.
Zaterdag kreeg Oranje meer dan genoeg kansen. Nee, niet door uitgekiend positiespel maar door de individuele klasse van met name Wesley Sneijder. De Utrechter lijkt net op tijd fit en bracht liefst 10 keer (!) een medespeler in scoringspositie, een record. Wat een verschil met het WK in Zuid-Afrika, toen Sneijder weliswaar beslissend was door vijf keer te scoren, maar de spits niet kon bereiken. Van Persie kreeg die kansen toen niet, omdat hij niet bereikt werd. Daar was zaterdag geen sprake van. Hij had een hattrick kunnen scoren, maar faalde jammerlijk op de beslissende momenten. Van Prutser werd hij spottend genoemd. Ongetwijfeld ook door dezelfde mensen die driftig #held en #fenomeen twitterde toen Van Persie goal na goal scoorde in Engeland. Ja, roem is na een ongelukkige nederlaag zeer vergankelijk in Nederland.
Mentaal gebroken
Natuurlijk valt er genoeg aan te merken op Van Marwijk. Waarom hij in vredesnaam Dirk Kuyt als een soort verkapte rechtsback inbracht, bijvoorbeeld. Waarom niet Narsingh als breekijzer brengen, die veel sneller is en bovendien een voorzet kan geven. Kuyt speelt dan al jaren aan de zijkant, maar heeft nog nooit een directe tegenstander kunnen passeren. Ook de late wissel van Afellay was vreemd, want iedereen kon zien dat Ibi er al een tijdje doorheen zat. Gelul van de zijkant natuurlijk, maar het is wel typerend dat De Telegraaf inmiddels Van Marwijk laat vallen.
De gezaghebbende krant suggereert dat reserve-captain Van der Vaart mentaal gebroken is doordat de bondscoach hem niet in de basis opstelt, en met Huntelaar zou het zelfde scenario dreigen. Dat zou desastreus zijn. “Het zijn littekens voor jaren en met het oog op de toekomst van Oranje (met deze spelers en deze bondscoach) vallen ze bijna desastreus te noemen”, schrijft De Telegraaf.
Woensdag is het erop of eronder voor Oranje. Maar het is nog lang niet verloren. Oranje kreeg genoeg kansen, en waarom zouden die er tegen de Duitsers niet ingaan? Onze oosterburen worden omhoog gepraat, maar het spel tegen Portugal was ook niet om over naar huis te schrijven. Bovendien hebben de spelers van Oranje nog een appeltje te schillen met de Duitsers, na de 3-0 afstraffing een paar maanden geleden. En ook tegen Portugal is er van alles mogelijk. In kalenderjaar 2012 won Portugal nog geen enkele interland. Vanaf nu speelt Oranje louter finales en dat zorgt voor scherpte bij iedereen. En geef Van Marwijk nou dat vertrouwen. Hij kent zijn spelers als geen ander en weet hoe zij ze moet motiveren. Als dat al nodig is.
